ندای وحی

مهدویت در قرآن – قسمت ۴۵ – تفسیر آیه ۵۱ سبا

«وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَریبٍ »

سباء:۵۱

اگر ببینى وقتى که ناله سر مى‏دهند ولى راه فرارى ندارند و از مکان نزدیکى آنها را مى‏گیرند.

در خبر از امام باقر علیه السّلام آمده است: گویى که من به قائم علیه السّلام نظر مى‏کنم که پشتش را به سنگ تکیه داده … تا آنجا که فرموده: وقتى به بیابان مى‏رسد لشگر سفیانى بر او خروج مى‏کند، پس خداى تعالى به زمین دستور مى‏دهد که آنان را فرو برد، این است معناى قول خداى‏ تعالى : «وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ».

پی نوشت :

«تفسیر قمی،ج۲،ص۲۰۵ و ترجمه بیان السعاده، ج‏۱۲، ص: ۹۹۹۸-»

امام زمان علیه السلام در قرآن – آیه ۵۱