ندای وحی

کلمه ابرار که در قرآن مجید، 6 بار تکرار شده است جمع کلمه بر ـ به فتحه باء ـ است و کلمه بر صفت مشبهه از مصدر بر ـ به کسره باء ـ است، که به معنای احسان است، و این معنا در مورد کسی صادق است که عمل خود را نیکو بسازد و در نیکو ساختن آن هیچ نفعی که عاید خودش شود، در نظر نگرفته باشد نه جزایی که در مقابل عملش به او بدهند و نه حتی تشکری را. و خلاصه کلمه بر ـ به فتحه باء ـ به معنای کسی است که خیر را بدان جهت که خیر است می خواهد نه بدان جهت که اگر انجام دهد نفعی عایدش می شود.

حال با در نظر گرفتن اینکه هیچ خیر و صلاحی در هیچ عملی نیست مگر با ایمان به خدا و رسولش، و ایمان به روز جزا، لذا ابرار کسانی هستند که عمل خیر را به خاطر ایمان به خدا و رسولش و روز جزا انجام می دهند. و مراد از “ابرار” در آیه 5 سوره انسان (76) طبق روایات معتبر (حضرت علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام) و شیعیان آنها می باشد. [i]

طبقه بندی: معلومات قرآنی،
برچسب ها: ابرار، معنی ابرار، قرآن،