عفـت

آن طور که راغب اصفهانی در مفردات قرآن میگوید، عفت روی دادن حالتی است که از چیره شدن شهوت بر آدمی جلوگیری میکند. عفت و عفاف هر دو دارای یک معنی اند و ریشه عفت بر دو چیز دلالت دارد: یکی خودداری از کار زشت و ناپسند؛ که گفته اند عفت، خودداری از چیزی است که لازم نباشد. دیگری به معنی چیز کم، که آن هم از ریشه عُفت و عُفافه است یعنی باقیمانده شیر در پستان یا باقیمانده هرچیزی. همچنین واژه عِفت به معنای دوری از چیز ناروا که زیبا و پسندیده نباشد. مثلا گفته اند: عَفَّ الرَّجُلُ مِنَ الحَرام؛ آن مرد از کار ناروا دوری گرفت. عفیفه، زنی است خیّر و نیکوکار که شرف و آبروی خویش را مصون میدارد.