امام رضا (علیه السلام ) می فرماید:
رحم الله عبدا احيا امرنا فقلت له : فكيف يحيي امركم . قال يتعلم علومنا و يعملها الناس فإن الناس لو علموا محاسن كلامنا لا تبعونا: خدا رحمت كند بند ه اي را كه امر ما را زنده بدارد . راوي پرسيد چگونه امر شما را زنده كند؟ آن حضرت فرمود: علوم ما را فراگيرد و به مردم بياموزد، چرا كه مردم اگر زيبايي هاي كلام ما را بدانند از ما پيروي مي كنند. ( مفاتيح الحياه ص78)


دانش امام رضا (علیه السلام )
ابراهيم بن عباس صولی از دانشمندان و شاعران بزرگ بود او مدتي در خراسان با امام انس پيدا كرده بود. ابراهيم ، دانش امام را اين گونه گزارش مي كند.
هرگز نديدم از علي بن موسي (علیه السلام ) سوالي شود ، مگر اينكه پاسخ آن را مي دانست . هيچ كس را از وي با اطلاع تر به تاريخ از ابتداي زمان تا روزگار خودش نديدم . مأمون با سوال از هر چيز ، پيوسته او را مي آزمود؛ ولي او پاسخ درست مي داد. همه گفتار و جواب ها و شواهدي كه مي آورد از قرآن بود. يكي از كلمات مشهور آن حضرت كه همواره به خاطرم خواهد ماند چنين است:.
گناهان صغيره راهي به سوي ارتكاب گناهان كبيره است، و هر كس در گناه كوچكي از خدا نترسد، در گناهان بزرگ هم از خدا نخواهد ترسيد، و اگر خداوند مردم را به بهشت دعوت نمي كرد و از دوزخ هم نمي ترساند،باز هم واجب بود اطاعتش كنند و از نافرماني اش بپرهيزند؛زيرا خدا در حق بندگان خويش ، تفضل و نيكي و لطف كرده و به ايشان ، نعمت وجود را نيز ارزاني داشته و آنان را از نيستي به هستي آورده است كه شايسته آن نبودند.
( كتاب امام رضا (علیه السلام ) و زندگي ص85و82)