ضرورت پذیرش مسئولیتپذیری در تعامل فرهنگ شهادت با فرهنگ خدمت رسانی به مردم باور ما بر این است که؛ اگر مفهوم دقیق مسئولیتپذیری و به تبع آن آشنایی کامل به حقوق انسانی ـ از جمیع جهات ـ برای افراد روشن شود و بدرستی، اهمیت و ضرورت کارکردی آن در رفتار و اعمال انسانها به منصهی ظهور برسد، مفهوم مقولههایی چون خدمت به دیگران و شهادت سهلتر به نظر میرسد. چرا که وقتی فهم و درک موضوعی آسان باشد، عمل به آن نیز راحتتر است. بدین سبب که؛ عنصر باور و اعتقاد به اعمال باعث میشود ویژگیهای رفتاری انسان به صورت »ملکهی اخلاقی« دربیاید. در فصل نخست با استناد به آیات و روایات متعدد و حتی نتیجهی یک پژوهش روانشناسانه، ضرورت مسئولیتپذیری و رعایت حدود و ثغور حقوق انسانی به اثبات رسید. در ادامه، با روشن شدن اهمیت اهتمام ورزیدن به امور همنوعان و خدمترسانی به مردم، مسئلهی رعایت و ادای حقوق اجتماعی و دینی افراد نسبت به یکدیگر نیز بیان شد. تا جایی که بیخبری و بیتفاوتی انسان نسبت به وضعیت افرادی که در اطراف او زندگی میکنند مثل؛ همسایه، همکار، دوست و... مساوی با کفر و بیدینی تلقی شده است. همچنین مشخص شد »شهید« انسان بزرگی است که از قیمتیترین گوهر وجودش جان صرفنظر میکند و آن را فدای عقیدهی خود میکند. با توجه به توضیحات فوق، چنین به نظر میرسد که شخص شهید، کاملترین مرتبهی ادای حقوق و رسالت بندگی و انسانی خود را به بهترین وجه ادا کرده است.