انسانشناسيِ تجربي، عرفاني، فلسفي و ديني
دانشوران در طول تاريخ براي حل معماها و پرسشهاي مطرح شده دربارة انسان، شيوههاي مختلفي را در پيش گرفتهاند. برخي به بررسي مسئله با روش تجربي پرداخته و «انسانشناسي تجربي»(1) را بنيان نهادهاند كه در برگيرندة همة رشتههاي علوم انساني است.(2)