امام صادق (عليه السلام) برای اثبات ولایت علما، از آیة قرآن استفاده کرده‏اند؛ آن حضرت در روایتی که در اکثر تفاسیر معتبر روایی[از جمله: الميزان، البرهان ، تفسير العياشى و نور الثقلين ] آمده است، می‏‎فرمایند: «از جمله چيزهايى كه به سبب آن، كسى مستحقّ امامت مى‏شود: پاكدامنى و پاكى از گناهان و معاصى هلاكت‏بارى است كه [آدمى] را لایق آتش دوزخ مى‏كند و ديگر، آگاهى روشن از تمام حلال‏ها و حرام‏هايى كه مردم بدانها نياز دارند و سوم، علم به قرآن (و شناخت خاص و عام و محكم و متشابه و ناسخ و منسوخ آن و...)» ابی عمرو زبیری پرسید: چه دلیلی وجود دارد برای آنکه ويژگی‏های رهبری و امامت، تنها در اموری است که شما فرمودید؟ حضرت فرمودند: «به‏دلیل این قول پروردگار که درباره کسانی است که از سوی خداوند در ایجاد حکومت اذن دارند؛ «إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْراةَ فِيها هُدىً وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هادُوا وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ»؛[ مائده: 44]تورات را ما نازل كرديم كه در آن هدايت و نور بود؛ انبياء كه اسلام آوردند با آن در بين يهوديان حكم مى‏كردند، و همچنين ربانيون که مربيان مردم بودند و علما، بر طبق تورات در بين مردم حكومت مى‏كردند.» پس دسته دوم از پیشوایان، یعنی ربانیون، غیر از انبیاء هستند؛ آنها کسانی هستند که مردم را با علم خود تربیت می‏کنند. و دسته سوم یعنی احبار، همان علماء هستند و آنها، غیر از دسته دوم یعنی ربانیونند.»

حضرت آیة الله جوادی آملی درباره‏ی علت استفاده از عنوان «اسلامی» درباره‏ی پیامبران دیگر ادیان ابراهیمی، می‏فرمایند: چون «اسلام» تنها دین الهی است:«إنَّ الدّینَ عِنْدَاللهِ الإسْلام» (آل عمران - 19)و هیچ دینی غیر از آن مرضی و مقبول خداوند نیست:«وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ» (آل عمران-85)، بنابراین، تنها ره‏آورد همه‏ی پیامبران الهی، همانا اسلام بوده و حکومت آنان نیز اسلامی بوده و می‏باشد. (ولایت فقیه؛ ولایت فقاهت و عدالت، ص 103)

«الْفُقَهَاءُ أُمَنَاءُ الرُّسُلِ مَا لَمْ يَدْخُلُوا فِي الدُّنْيَا قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا دُخُولُهُمْ فِي الدُّنْيَا قَالَ اتِّبَاعُ السُّلْطَانِ فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ فَاحْذَرُوهُمْ عَلَى دِينِكُم‏» (رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: دانشمندان فقيه تا هنگامى كه وارد دنيا نشده‏اند امين پيغمبرانند. عرض شد يا رسول اللَّه! معنى ورودشان در دنيا چيست؟ فرمود: پيروى از سلطان جائر، پس چون چنين كنند نسبت به دينتان از ايشان برحذر باشيد) الكافي، ج‏1، ص: