درسى از يك آيه
در زمان حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) شخصى داخل مسجد شد و گفت: يا رسول الله! به من قرآن بياموز، حضرت او را به يكى از يارانش سپرد. او دست اين تازه وارد را گرفت و به گوشه اى از مسجد برد و براى آن شخص سوره زلزال را تلاوت نمود و آن را به او ياد داد، تا رسيد به آيه:
فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره و من يعمل مثقال ذره شرا يره (1)
هر كس به مقدار ذره اى كار خير يا شرى انجام دهد، (در روز قيامت) آن را خواهد ديد.
شخص تازه وارد كمى به فكر فرو رفت. و رو به معلم كرد و گفت: آيا اين جمله، از جانب خداست؟ معلم گفت بلى.
گفت بس است، ((من درس خود را از همين آيه گرفتم. اكنون كه ريز و درشت كارهاى مخفى و آشكار ما در اين جهان حساب دارد، تكليفم روشن شد! اين جمله براى زندگى من كافى است، من رفتم. خداحافظ)) و از مسجد خارج شد.
معلم با تعجب، خدمت حضرت رسول خدا (صلى الله عليه و آله) آمد و گفت: يا رسول الله! اين شاگرد امروز خيلى كم حوصله بود. حتى نگذاشت من بيش از يك سوره كوچك براى او بخوانم و گفت: در خانه اگر كس است يك حرف بس است! من درسم را گرفتم و رفتم!
پيامبر (صلى الله عليه و آله) فرمود: او به مقام فقاهت و شناخت عميقى كه بايد برسد، رسيد!(2)
نظرات شما عزیزان: