2. وَ ءَاثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
و زندگى اين جهانى را برگزیده.
- دنیا بد نیست، ترجیح آن برآخرت بد است. «ءَاثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا»(نازعات، 38)
3. فَلْيَنظُرِ الْانسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
پس آدمى به طعام خود بنگرد.
- انسان، مأمور به تفکر در غذا، به عنوان یکی از نعمت های خداست، خوردن بی فکر کار حیوان است. «فَلْيَنظُرِ الْانسَانُ إِلَى طَعَامِهِ»(عبس، 24)
4. عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَت
هر كس مى داند چه چيز پيشاپيش فرستاده و چه چيز بر جاى گذاشته است.
- انسان، هم باید به فکرگذشته خود باشد، تا اگرخلافی کرده توبه کند و هم به فکر پس از مرگ خود باشد تا یادگار خوبی از خود به جای گذارد. «مَّا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَت» (انفطار، 5)
5. يَقُولُ يَالَيْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَيَاتى
گويد: «كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم.
- قیامت روز حسرت است. «يَالَيْتَنِى»(فجر، 24)
6. لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهرٍ
شب قدر بهتر از هزار ماه است.
- برای امور مقدس، زمان مقدس انتخاب کنید. «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهرٍ»
- زمان ها یکسان نیست، بعضی زمانها بر بعضی دیگر برتری دارد. «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهرٍ» (قدر، 3)
7. إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَ الصَّيْف
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان، [خدا پيلداران را نابود كرد.]
- سفر برای کسب درآمد، موردپذیرش اسلام است. «رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَ الصَّيْف»(قریش، 2)
8. فَصَلّ لِرَبِّكَ وَ انْحَر
پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن.
- قربانی کردن، یکی از راههای تشکر از نعمت های الهی است. (زیرا محرومان به نوایی می رسند.) «وَ انحْر»(کوثر، 2)
9. اللَّهُ الصَّمَدُ
آن خدايى كه (از همه عالم) بى نياز (و همه عالم به او نيازمند) است.
- تنها اوغنی است وهمه به او محتاجند. «اللَّهُ الصَّمَدُ» ( توحید، 2)
10. قُلْ أَعُوذُ بِرَبّ الْفَلَقِ
بگو: به پروردگار صبحگاه پناه مى برم.
- پناه بردن به خدا را باید به زبان جاری کرد. «قُلْ أَعُوذُ» ( فلق، 1)
سـوال: آیـه ی 5 ســوره انفطــار، چــه نکتــه ای را تذکـــر می دهــد؟
تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر
نظرات شما عزیزان: