یکی از همراهان امام رضا علیه السلام به نام موسى بن سیار نقل می کند: در خدمت حضرت رضا علیه السّلام بودم که وارد كوچههاى طوس شدیم. سر و صدایى شنیدم و به دنبال آن صدا حرکت کردیم. دیدیم جنازهاى است (مردم آماده تشییع اویند). همین كه چشممان به جنازه افتاد دیدم حضرت رضا علیه السّلام پا از ركاب خارج نمود و پیاده شد و رفت به طرف آن جنازه. آن را بلند كرد و به خود چسباند و بعد به من فرمود: موسى بن سیار! هر كس در تشییع جنازه یكى از دوستان ما شرکت کند چنان گناهانش می ریزد که گویا تازه از مادر متولد شده و گناهى برایش نمىماند. (خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ لَا ذَنْبَ عَلَیْهِ) به دنبال جنازه حرکت کردیم تا اینکه جنازه را كنار قبر گذاشتند. امام علیه السّلام جلو رفت و با شکافتن حلقه مردم خود را به جنازه رساند. دست روى سینهاش گذاشت و سپس فرمود: فلان بن فلان (یعنی نام او پدرش را برد) ترا به بهشت بشارت می دهم؛ از این لحظه به بعد دیگر ترسى بر تو نیست. موسی بن سیار راوی این روایت می گوید عرض كردم: فدایت شوم مگر شما این مرد را می شناسید؟! فرمود: به خدا قسم تا به حال به این منطقه پا نگذاشته بودم (این سخن کنایه از عدم آشنایی امام علیه السلام با آن فرد است) سپس فرمود: ای موسى! مگر نمیدانى که اعمال شیعیان ما هر صبح و شام بر ما ائمه عرضه مىشود؟ هر كوتاهى كه داشته باشند از خدا درخواست می كنیم تا از آن چشم پوشى نماید و هر کس که كار نیك داشته باشند از پروردگار تقاضا می كنیم تا او را مورد عنایت قرار دهد.(6) حضرت موسى بن جعفر علیهماالسلام به فرزندان خود می فرمود: «هَذَا أَخُوكُمْ عَلِیُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا عَالِمُ آلِ مُحَمَّدٍ» این برادر شما علی بن موسى الرضا عالم آل محمّد است در مسائل دینى به او مراجعه كنید و هر چه گفت قبول نمایید. من از پدرم جعفر بن محمّد علیهماالسّلام شنیدم چندین مرتبه فرمود كه عالم آل محمّد در نهاد تو است كاش او را درك می كردم که او همنام امیرالمؤمنین علی است.(7) مهمانى براى حضرت رضا علیه السّلام آمد. آن حضرت در کنار او نشسته بود و مشغول صحبت بودند شب بود و نور خانه با چراغ تامین می شد که ناگهان نور آن کم شد. مهمان دست دراز كرد تا درستش كند ولى حضرت رضا علیه السّلام مانع شد و خود مشغول آن را تعمیر کرد تا درست شد. آنگاه فرمود:«إِنَّا قَوْمٌ لَا نَسْتَخْدِمُ أَضْیَافَنَا» ما خانوادهاى هستیم كه کار از مهمان خود نمی کشیم.(8) رعایت کسی که مشغول غذا خوردن استعنایت ویژه به شیعیان خود
او عالم آل محمد (علیهم صلوات الله) است
ادب تکریم مهمان
حضرت رضا علیه السلام به خادمان خود می فرمود: موقعى كه غذا می خورید اگر من بالاى سر شما ایستادم از جاى حركت نكنید تا غذایتان را بخورید. از خادمان حضرت نقل است که آن حضرت گاهى بعضى از ماها را صدا می زد. عرض می كردند غذا می خورد می فرمود بگذارید غذایش تمام شود. خادمی نقل می کند كه حضرت رضا علیه السلام هر وقت یكى از ماها غذا می خورد از او كارى نمی خواست تا غذایش تمام شود.(9)
یکی از همراهان امام رضا علیه السلام نقل می کند که روزی همراه با آن حضرت راهی منزل ایشان شدیم. وارد حیاط که شدیم دیدیم که خادمان مشغول ساخت آخوری برای چهار پایان هستند. امام رضا علیه السلام متوجه غریبه ای در بین کارگران شد. فرمود این کیست که به شما کمک می کند؟ عرض کردند کارگریست که مزد او را خواهیم داد. فرمود مزدش را معین کرده اید؟ گفتند: نه؛ اما هر چه به او بدهیم راضی می شود. با شنیدن این سخن امام علیه السلام بسیار ناراحت شد و آثار خشم در او ظاهر گشت. راوی این جریان می گوید به ایشان عرض کردم ناراحت نشوید. فرمود: من چند مرتبه آنها را از این كار نهى كرده و به آنها تذکر داده ام كه هرگاه كسى را به كارى می گمارند ابتدا مبلغ اجرتش را با او قطعی كنند. بعد فرمود: كسى كه براى تو كارى انجام می دهد و تو مزدش را با او طی نکرده باشی حتی اگر سه برابر هم به او بدهى خیال خواهد كرد كه اجرتش را كم دادهاى؛ اما اگر با او طی کنی وقتى اجرتش را به او می دهی از تو خوشحال خواهد شد كه به گفته خود وفا كردى و اگر یك ذرّه هم زیادتر از مزدش به او بدهی متوجه آن خواهد شد و بابت آن از تو سپاسگزارى خواهد کرد.(10) -------------------------------------------------- 1. عیون اخبار الرضا علیه السلام ج2 ص179 2. بحار الانوار ج49 ص94 3. عیون اخبار الرضا علیه السلام ج2 ص182. گفتن این ذکر بعد از نمازهای شکسته مستحب است. 4. همان 5. همان 6. بحار الانوار ج49 ص98 7. اعلام الوری ص328 8. بحار الانوار ج49 ص102 9. همان 10. الکافی ج5 ص288تعیین مزد کارگر قبل از شروع به کار
نظرات شما عزیزان: