لذا امام حسین (ع) را «قتیل العبرات و اسیرالكربات» نامیدهاند و در زیارتنامههابا همین عبارتها به حضرت سلام میدهند و صلوات میفرستند.
«وصل علی الحسین المظلوم الشهید الرشید قتیل العبرات اسیرالكربات»
و صلوات بفرست بر حسین (ع) مظلوم، شهید رشیدی كه كشتة اشك چشم واسیر رنج و مصیبتها شد. امام حسین(ع) كشتهای است كه انبیای الهی قبل ازشهادتش برای او و مصیبتهایش گریه كردند، پیامبر و امیرالمؤمنین علی(ع) قبل ازعاشورا برای حضرت گریه كردند و بارها فرمودند: «لایوم كیومك یا اباعبدالله؛ هیچروزی به سختی روز تو نیست ای اباعبدالله».
چهارمین عامل ثاریت خداوند، آناست كه با آن همه ظلم، خیانت و جنایتی كهعلیه امام حسین (ع) روا داشتند، كسی نمیتواند خونخواه حضرت باشد، مگر خداوند. وآخرین علت آناست كه خونخواهی خداوند و منتقم بودن پروردگار شاید كنایه از آن باشدكه با شهادت تمامی اصحاب و اولاد امام حسین (ع) دیگر كسی برای خونخواهیحضرت باقی نماند و معمولا در شرایطی كه انسان بییاور میماند، امور خود را به خداوندتفویض مینماید. به نوعی بییاوری امام حسین (ع) در این قضیه مورد اشاره قرارمیگیرد.
نظرات شما عزیزان: