آفریدگار جهان
انسان مؤمن به وجود خدا ایمان دارد و او را آفریدگار و مالک و اداره کننده همه جهان و جهانیان میداند. مؤمن بر این عقیده است که ذاتی برتر و بزرگتر و عظیمتر به نام «اللَّه» این جهان را آفریده و اداره میکند، او را دانا و توانا و مهربان و همیشه زنده و پاینده میداند. انسان مؤمن، اللَّه را سرچشمه همه خیرات و خوبیها و کمالات میداند. خدا را یگانه و غنی و بینیاز میداند که همه جهان و جهانیان به او نیاز و احتیاج دارند، اوست که جهان و جهانیان را نگه میدارد و اداره میکند، اوست که زمین و آسمان را حفظ میکند و اگر لحظهای قطع فیض کند همه نابود میگردند. او با هر چیز و هر کسی هست و همه جا حاضر و ناظر میباشد و هیچ چیز و هیچ کس، همانند و همتای او نیست.
پیامبران
به عقیده انسان مؤمن، پیامبران انسانهای پاک و کاملی هستند که برای نشان دادن راه کمال به انسانها برگزیده شدهاند، زیرا که خدای حکیم انسانها را در حال تحیّر و جهالت رها نکرده است، بلکه پیامبران معصومی را برایشان فرستاده و برنامههای لازم را برای زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی، مادی و معنوی و دنیوی و اخروی در اختیارشان قرار داده تا انسانها را ارشاد و هدایت کنند و برنامههای حیاتبخش و سعادت آفرین را در اختیار آنها بگذارند.
از کجایی، در کجایی، به کجایی (از کجایی)
خدای علیم و قدیر، با لطف و رحمت خویش، مرا با زیباترین خلقت آفریده است (در کجایی؟).
در جهانی گذرا و متغیّر هستم که خدای حکیم آن را آفریده و اداره میکند.
در این جهان زندگی میکنم تا با رهبریهای انبیای الهی و اوصیای آنان خود را و اخلاق و فضایل انسانی خود را رشد و پرورش دهم و آماده برخورداری از حیات جاودان و نعمتهای بیکران اخروی گردم (به کجایی).
به سوی جهان پایدار و جاویدان آخرت میروم و در آن جا پاداش و جزای همه اعمالم را خواهم دید. مرگ پایان زندگی نیست بلکه انتقال از زندگی دنیا و سرآغاز زندگی جدید دیگری است (به کجایی).
امينى، ابراهيم، خداشناسى، 1جلد، بوستان كتاب (انتشارات دفتر تبليغات اسلامى حوزه علميه قم) - قم، چاپ: سوم، 1388
نظرات شما عزیزان: