ندای وحی

قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

فقه درباره «مداحی استودیویی» چه نظری دارد؟

اکبر احمدی
ندای وحی قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

فقه درباره «مداحی استودیویی» چه نظری دارد؟

فقه درباره «مداحی استودیویی» چه نظری دارد؟

رهبر انقلاب می‌فرمایند که هر هنری، خواه سخنرانی باشد یا مداحی و یا حتی حرف زدن معمولی اگر موجب اضلال و گمراهی مخاطب از مسیر حق شود، حرام می‌شود.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مجید محمدزمانی پژوهشگر حوزه رسانه هسته افکار عمومی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) طی یادداشتی به بررسی و تحلیل ترکیب موسیقی و مداحی از منظر فقهی مقام معظم رهبری پرداخته است. او در این یادداشت  می‌نویسد:

ائمه اطهار(ع) در طول حیات با برکت خود به تجلیل جایگاه مداحی، به عنوان رسانه‌ای مهم برای انتقال معارف و مناقب اهل بیت(ع)، پرداخته‌اند. امام صادق علیه‌السلام در روایتی در مورد ثواب روضه‌خوانی و در تجلیل مقام مداحی در عزای سیدالشهدا (ع) فرموده‌اند: «ای اباهارون! کسی که درباره امام حسین علیه‌السلام شعری بگوید، گریه کند و ده نفر را بگریاند، برای همه بهشت را می‌نویسند. کسی که درباره امام حسین علیه‌السلام شعری بخواند و گریه کند و پنج نفر را بگریاند، برای آن‌ها بهشت را می‌نویسند. کسی که امام حسین علیه‌السلام را نزد او یاد کنند و از چشمان او به اندازه پَر مگسی اشک خارج شود، ثواب او به عهده خدای عزوجل بوده و برای او به کمتر از بهشت راضی نمی‌شود.

مداحی، به عنوان هنر ستایشگری اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم اجمعین، در سده‌های مختلف تاریخ تمدن اسلامی، مورد توجه فرق اسلامی بوده است. در طول این قرون، اگرچه برخی از گروه‌ها جاهلانه یا خائنانه گاهی موجب انحراف محتوا یا قالب این هنر اصیل از مسیر صحیح آن شده‌اند، اما ارتباط مجالس اهل بیت(ع) با عالمان دینی و فقه جعفری، موجب جبران و اصلاح این انحرافات شده است؛ به طوری که می‌توان گفت اصول کلی مداحی اسلامی با در نظر گرفتن اقتضائات و نیازهای روز مخاطبین جامعه اسلامی، به دوران انقلاب اسلامی منتقل شده و اکنون وظیفه ماست تا از این میراث ارزشمند مراقب کرده و بدون انحراف، آن را به نسل آینده انتقال دهیم.

ترکیب آلات موسیقی با مداحی

در عصر حاضر با ظهور مدرنیته و تحول در ساختارهای ارتباطی و رسانه‌ای، هنر مداحی دست خوش تحولاتی متفاوت قرار گرفته است. از جمله تحولات سال‌های اخیر می‌توان به استفاده برخی از مادحین از فضای استدیو برای خواندن و یا ترکیب آلات موسیقی با صدای مداحی جهت ساخت تولیدات هنری اشاره کرد. این تولیدات گاهی شامل ترکیب آلات موسیقی و ادعیه نیز شده که حتی از رسانه ملی نیز پخش می‌‌شوند.

بررسی مداحی استودیویی از منظر فقهی

برخی از طرفداران این پدیده جدید، با اشاره به جذابیت این تولیدات رسانه‌ای برای هدایت نسل جوان، ساخت این تولیدات را بلااشکال دانسته‌اند. اما باید دانست صرف وجود جذابیت هنری برای تبلیغ، حکم جواز برای تولید و ترویج را توجیه نمی‌سازد. بلکه باید ابتدا بررسی کرد که آیا اصلاً شریعت، استفاده از این وسیله را برای تبلیغ معارف اهل بیت(ع) مجاز دانسته است یا نه؟ از این رو نیازمند بررسی دقیق در ترازوی فقه هستیم. بنابراین سوالی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که تولید و پخش این محصولات هنری ـ رسانه‌ای که از ترکیب مداحی و آلات موسیقی ساخته می‌شود، دارای چه حکمی از منظر فقهی است؟

نگاهی به حکم اولیه مداحی

در ابتدا باید گفت با بررسی روایات پر شمار، حکم اولی هنر در فقه اسلامی در نگاهی جامع و فارغ از تعینات، استحباب است و گاه تا وجوب نیز این حکم ادامه می‌باید و در هیچ یک از عناوین پنج‌گانه (شعر، نقاشی، مجسمه سازی، غنا و موسیقی) که در فقه بحث می‌شود، حرمت به خود عنوان هنر تعلق نگرفته بلکه عنوان ثانویه حرمت، یا واسطه عروض بر هنر است یا واسطه در ثبوت (علیدوست، ۱۳۹۴). بنابراین مداحی به عنوان هنر ستایشگری اهل بیت(ع)، دارای حکم استحباب و یا وجوب است، مگر آنکه به واسطه‌ای از این حکم خارج شود.

ملاک تعلق حکم حرمت

باید دانست ملاک در تعلق حکم حرمت برای یک هنر، اضلال مخاطب عن سبیل‌الله است، یعنی هر هنری خواه سخنرانی باشد یا مداحی و یا حتی حرف زدن معمولی اگر موجب اضلال و گمراهی مخاطب از مسیر حق شود، حرام می‌شود (خامنه ای، ۱۳۹۸، ص ۲۵۳). حال سوالی که باید مورد تحلیل قرار گیرد آن است که آیا عارض شدن آلات موسیقی بر مداحی و ساخت یک قطعه هنری نظیر کلیپ از آن، موجب ایجاد اثر اضلال در مخاطبین به واسطه شنیدن یا دیدن آن تولیدات می‌شود یا نه؟

چگونه تشخیص دهیم مداحی استودیویی موجب ضلالت است یا خیر؟

باید توجه کرد تاثیرات ناشی از یک پدیده هنری یا محتوای رسانه‌ای، ناشی از تعامل ۳ عامل موضوع هنری (شامل محتوا و فرم)، مخاطب و محیط مواجهه است. از برآیند و خروجی تعامل این ۳ عامل، تاثیر ضلالت یا هدایت بر مخاطب شکل می‌گیرد. اگر برآیند این تعامل موجب اضلال شناختی، گرایشی، حسی یا رفتاری مخاطب نشود، ساخت و تولید این پدیده هنری یا رسانه‌ای بلااشکال است، اما اگر برآیند این تعامل موجب ضلالت مخاطب شود، تولید این آثار هنری یا رسانه‌ای جایز نیست.

فقه درباره «مداحی استودیویی» چه نظری دارد؟

موضوع هنر مداحی ترکیبی از سه عامل شعر، سبک (کیفیت ادا شعر) و مداح است. اگر هر یک از شعر یا سبک یا خود مداح موجب انحراف و ضلالت شناختی، گرایشی، حسی یا رفتاری مستمعین شود، این نوع مداحی حرام می‌شود. به طور مثال خواندن شعر غلو آمیز در مورد مناقب اهل بیت(ع) یا استفاده از سبک‌های ترانه‌ای مورد استفاده در مجالس معصیت و یا خواندن مداحی که مقید به آداب ظاهری شریعت نیست، موجب اضلال مخاطب و موجب حرمت این نوع مداحی می‌شود.

سهم شخصیت مداح در تاثیرگذاری مداحی از منظر رهبری

رهبر معظم انقلاب پیرامون سهم شخصیت اخلاقی مداح در تاثیرگذاری هنر مداحی بر مخاطب می‌فرمایند: « عزیزان من! مردم از صدای شما خوششان می‌آید، از شعر شما لذت می‌برند، از اجرای شما ـ چه در مدحتان، چه در مصیبتتان ـ دل‌هایشان تکان می‌خورد و اشک می‌ریزند؛ اما به خود شما هم نگاه می‌کنند. اگر شما از لحاظ اخلاق، از لحاظ تدین، از لحاظ عفت، نمود تحسین‌آوری داشتید، همه‌ آنچه را که عرض کردیم، به صورت مضاعف در مردم اثر خواهد کرد. اما اگر خدای نکرده بعکس شد؛ مردم نشانه‌ تزلزل اخلاقی، نشانه‌ عقب‌ماندگی از لحاظ اخلاق و رفتار و خدای نکرده عفت و این چیزها مشاهده کنند، اثر این هنرها و زیبایی‌هایی که در کار شما هست، از بین خواهد رفت؛ این را مراقب باشید. شما کسانی که در عرصه‌ دین و معرفت و امور الهی دارید کار می‎‌کنید، خیلی باید مراقب باشید؛ مراقب اخلاق، مراقب پاکی زبان، پاکی دامان، پاکی دل، پاکی دست. خدای متعال به شما کمک کند(۱۳۹۲/۲/۱۱)

موضوع مداحی، مخاطب و محیط عوامل اثرگذار در هنر مداحی

در کنار موضوع هنر مداحی، ویژگی‌های مخاطب و محیط مداحی نیز در کیفیت تاثیر مداحی مورد اهمیت است. به طور مثال سطح علمی یا فرهنگی مخاطب می‌تواند یک شعری را به گونه‌ای متفاوت فهم و تفسیر نماید و یا مضامین اشعار مداحی، در محیط هیئات و یا خارج از آن محیط، به گونه‌ای متفاوت تفسیر و برداشت می‌شود. بنابراین برای تاثیرگذاری صحیح هنر مداحی باید سه عامل موضوع مداحی، مخاطب و محیط (یا فضای) مداحی مورد توجه قرار گیرد.

با ذکر این مقدمات، در ادامه جهت بررسی فقهی حرمت یا حلیت تولید و پخش محصولات هنری مرکب از مداحی با آلات موسیقی، به بیان برخی ادله م‌ پردازیم:

انحراف در تربیت عواطف و ذائقه حسی و ایجاد گرایش به فرهنگ غربی در میان مخاطبین

در روایتی نبی اکرم می‌فرماید: اِقْرَءُوا اَلْقُرْآنَ بِأَلْحَانِ اَلْعَرَبِ وَ أَصْوَاتِهَا وَ إِیَّاکُمْ وَ لُحُونَ أَهْلِ اَلْفِسْقِ وَ أَهْلِ اَلْکَبَائِرِ فَإِنَّهُ سَیَجِیءُ مِنْ بَعْدِی أَقْوَامٌ یُرَجِّعُونَ اَلْقُرْآنَ تَرْجِیعَ اَلْغِنَاءِ وَ اَلنَّوْحِ وَ اَلرَّهْبَانِیَّةِ لاَ یَجُوزُ تَرَاقِیَهُمْ قُلُوبُهُمْ مَقْلُوبَةٌ وَ قُلُوبُ مَنْ یُعْجِبُهُ شَأْنُهُمْ .[۲] قرآن را با لحن‌ها و آوازهای عرب بخوانید و از لحنِ‌ بدکاران و اهل گناهان کبیره دوری کنید زیرا که پس از من مردمانی آیند که قرآن را چون خوانندگی و نوحه‌خوانی و رهبان مآبی در حنجره بچرخانند و از گلوگاه آنان نگذرد، دلشان وارونه است و دل هر که از آن‌ها خوشش آید هم وارونه است. اصول کافی / ترجمه کمره‌ای؛ ج ۶ ص ۴۲۹

با توجه به دلالت این روایت، باید سبک و کیفیت صوت قاری در خدمت و هماهنگ با محتوا باشد و نباید از سبک‌های غیر بومی برای حتی قرائت قرآن استفاده کرد، چرا که سبک و کیفیت آهنگ، می‌تواند موجب ضلالت مخاطب حتی از مضامین دینی شود.

به کارگیری آلات موسیقی به همراه قرآن و آیین‌های دینی ضدارزش است

امروزه در فرهنگ اهل کتاب، استفاده از موسیقی به همراه متن جهت تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب، امری متعارف است. در حالی که در فرهنگ اسلامی، به کارگیری آلات موسیقی به همراه قرآن (متن مقدس) یک ضد ارزش محسوب شده و با ساحت مقدس این متون، ناسازگار است (خلوصی و دیگران، ۱۳۹۶).

در فرهنگ اسلامی، استفاده از آلات موسیقی برای اجرای آیین‌های دینی نیز امری نامتعارف و مخالف شأن آن در نزد عرف قلمداد می‌شود. در آیین سنتی مداحی، استفاده از موسیقی در مجالس هیأت وجود نداشته ( مگر در دسته‌جات عزاداری آن هم با آلات خاص عزاداری نظیر طبل که خارج از بحث است) و همین مداحی سنتی، مورد تایید ائمه‌اطهار(ع) و سیره متشرعه بوده است. ترکیب آلات موسیقی با مداحی، پدیده‌ای جدید، غیر بومی و ناهماهنگ با ساختار سنتی آن است و می‌تواند موجب فراموشی مداحی سنتی شود.

ترکیب آلات موسیقی با مداحی، موجب انحراف در تربیت حسی مخاطبین است

باید به این نکته توجه داشت که کارکرد هیأت‌ها و مجالس اهل‌بیت(ع)، علاوه بر رشد فکری مخاطبین، تربیت عواطف و ذائقه حسی مخاطبین نیز است. تولید قطعات مرکب از آلات موسیقی و مداحی چه در استدیو و چه در محیط هیأت، موجب انحراف در تربیت حسی مخاطبین و عادی‌سازی استفاده از آلات موسیقی در مجالس اهل بیت(ع) می‌شود.

رهبر معظم انقلاب در مورد مسئولیت خطیر مداحان در تربیت و هدایت عواطف و احساسات جامعه می‌فرمایند: «جامعه‌ مدّاح یک کار بزرگی بر عهده دارد و آن عبارت است از مدیریّت شادی و عزای جامعه؛ شما در حقیقت شادی‌های معنوی و عزاهای اساسی و قلبی و عمیق را مدیریّت می‌کنید، جهت می‌دهید، هدایت می‌کنید. آن جوامعی که این وضعیّت را ندارند، این مجالس را ندارند، این گریه‌ها را، این شادی‌ها را ندارند، این خلأ را احساس می‌کنند و بنده اطّلاع دارم یک ‌جوری می‌خواهند این خلأ را درست کنند، پُر کنند و نمی‌شود؛ این کار شماست. سنّت این کار هم مربوط به امروز و دیروز نیست؛ از زمان ائمّه (علیهم‌ السّلام) است.» ۱۳۹۸/۱۱/۲۶

تولید و ترویج قطعات مداحی به همراه موسیقی، موجب ترویج فرهنگ غیراسلامی است

حتی اگر فرض کنیم به‌ذاته این قطعات موجب انحراف تربیت عواطف و احساسات مخاطبین نشود، از آنجا که اجرای آیین‌های دینی اسلامی (نظیر قرائت قرآن و اذان) همراه با آلات موسیقی نبوده است، تولید و ترویج قطعات مداحی به همراه موسیقی، موجب تضعیف فرهنگ اسلامی و ترویج فرهنگ غیر اسلامی و گرایش به فرهنگ غرب در حوزه‌ اجرای آیین‌های دینی می‌شود، چرا که در فرهنگ اسلامی برخلاف فرهنگ اهل کتاب، اجرای آیین‌های دینی به همراه آلات موسیقی، امری نامتعارف و قریب به بدعت است. بنابراین تولید و پخش این قطعات از این منظر نیز، جایز نیست، چرا که ایجاد گرایش به غرب در مخاطبین، خود یک عامل مستقل برای وضع حکم حرمت در تولید و استفاده از آثار هنری و رسانه‌ای است(خامنه‌ای، ۱۳۸۸، ۵۰۶)

رهبر معظم انقلاب نسبت به عدم تقلید از فرهنگ غربی در مداحی خطاب به مادحین می‌فرمایند: «مداحی را به صورت یک کار صرفاً سطحی، شکلی، ظاهری در آوردن، آن را عبارةٌاخرای تقلید از یک کار مبتذل غربی قرار دادن، هیچ جائز نیست. این را توجه بکنند، به‌خصوص جوان‌ها که توی این صراط وارد می‌شوند. هیچ اشکالی ندارد که از شعری با زبان مردم استفاده شود، لیکن با مضمون درست، با مضمون صحیح. اگر چنانچه مداح و خواننده ما و ستایش‌گر اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) از کسانی که خودشان غرق در حیرت و بدبختی‌اند - وادی هنری غرب، به‌خصوص هنر موسیقی‌شان که به ابتذال کشانده شده - و در وادی حیرت و سردرگمی شیطانی و نه حیرت رحمانی هستند، این کار شریف و پاکیزه و مقدس را الگوگیری کرد، این کار ناسزاوار است؛ کار ناشایستی است(خامنه ای، بیانات ۱۳۸۷/۴/۴)

و یا ایشان در مورد پرهیز از عدم تقلید آهنگ مداحی از آهنگ‌های افراد بی‌دین یا فاسد، می فرمایند: «نباید قالب مداحی با شیوه‌های هنری دیگر مخلوط شود و مثلاً شعری در مصیبت یا مدح اهل‌بیت در قالب ترانه‌‌ فردی دور از دین و معنویت و غرق در فساد و مادیات خوانده شود۱۳۹۵/۱۲/۲۹.

آهنگ خوب به معنای تقلید از آهنگ موسیقی‌های لهویِ مضلّ عن سبیل اللَّه نیست؛ این را توجه داشته باشید. بعضی از آهنگ‌ها، آهنگ‌های بدی است، آهنگ‌های غلطی است، آهنگ‌های لهوی است؛ این را نباید به وادی حرفه‌ی مداحی و خواندن مداحی کشاند (۱۳۹۰/۳/۳)

فقه درباره «مداحی استودیویی» چه نظری دارد؟


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: مذهبی
برچسب‌ها: دانستنیهای مذهبی

تاريخ : شنبه 6 / 11 / 1400 | 6:0 | نویسنده : اکبر احمدی |
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.