برای ریحانه (رهنمودهایی برای دختران جوان )

خود نمائی

تمایل به خودنمایی و جلوه گری،
از نیازهای طبیعی دختران و زنان است

که اگر به صورت مثبت و صحیح از آن استفاده شود،
می تواند محیط خانواده را گرم کند.

اما اگر بی حدّ و مرز باشد، نه تنها سازنده نیست،
و افت زندگی فردی و اجتماعی است
و نظام خانواده و جامعه را مختل می کند.

جلوه های خود نمائی

بیرون گذاردن قسمتی از مو، آرایش های تند،
پوشیدن لباس های جذاب، تنگ و محرک،
رفتارهای سبک، نازک زبانی، استفاده از
ادکلن و عطرهای مهیج، راه رفتن های جلف، محرک،
لبخند و خنده های مستانه و بی حساب و کتاب، در برابر نامحرمان،
استفاده از کلمات اختصاصی در برخوردها با نامحرمان مانند:
قربان شما و...
جلوه ها و مصداق هایی از خودنمایی است.

متأسفانه امروزه این گونه مسائل ظریف در
برخوردهای روزمره بسیار شایع شده و صدا سیما
نیز اصلاً در فیلم ها و سریال های ساخته خود، رعایت نمی کند
و روز به روز به قول امروز های اوپن تر و
رابطه ها نزدیک تر و حریم ها شکسته تر می شود.

انگیزههای خود نمائی

الف) ایجاد مقبولیت و محبوبیت در جامعه و کسب شخصیت
ب) جذب همسر
ج) هوسرانی و خوش گذرانی و ایجاد روابط نامشروع
د) ارضای حس خودکم بینی.

پی آمدها و آثار خودنمایی

الف) ذلّتافراد خودنما و جلوه گر،
گرچه در ظاهر چشم هایی را متوجه خود می سازند،
اما در واقع، جوانان با همه علاقه و خوش رویی که
به دختران نشان می هند هرگز برای چنین
دخترانی ارزش و بهایی قایل نیستند
و بویژه جوانان پاکدامن با چنین افرادی تن به ازدواج نمی دهند.

حتی بی تقواترین جوانان جامعه،
برای ازدواج خود به دنبال عفیف ترین دختران می روند.

دختران خودنما در چشم ها جای دارند،
ولی دختران عفیف و سنگین، در دل ها.

دخترانی که جلوه گری می کنند، باید بانند که
زمانی نخواهد گذشت که این جاذبه های ظاهریاز بین خواهد رفت.

چنین افرادی سرانجام، خود را تنها
و وجود را بی ارزش خواهند دید.

در غرب برای چنین زنانی مسئله ای است به نام «بحران چهل»
که در سن چهل سالگی جاذبه های خود را از دست داده،
دیگر نمی توانند با خودنمایی، چشم های دیگران را به خود جلب کنند.