لیستی از گناهان که عذاب جهنم در پی دارند

گناهِ بداخلاقی

پیامبر ص فرمود: گناهی که قطعا شخص دچار عذاب می شود، بداخلاقی است. فرمود:«اِیّاکُم وَ سُوءَ الخُلق فَاِنَ السُوءَ الخُلقِ فَالنّار لا مَهاله= از بداخلاقی پرهیز کنید، زیرا آدم بداخلاق قطعا در آتش است».

 همچنین حضرت فرمودند:«سُوءُ الخُلق ذَنب لا یَغفَر= بداخلاقی گناهی است که آمرزیده نمی شود». در علت این که چرا آمرزیده نمیشود فرمودند: چون اخلاق پرخاشگری، گیر دادن، نِق زدن، متلک گفتن، نیش زدن، دعوا و درگیری، حساسیت و زودرنجی بر این آدم حاکم شده و اینها همه از مصادیق بداخلاقی است. ممکن است این آدم بد اخلاق معذرت خواهی و توبه هم بکند، ولی دوباره در آن می افتد. تنها راهش این است که انسان ریشه بداخلاقی را از دلش بکند و خوش اخلاق شود.

بی حیایی و بی عفتی

یکی دیگر از گناهانی که خیلی بزرگ است، بی­حیایی ها و بی­عفتی هایی هست که هم در آقایان و هم در خانمها ممکن است باشد. در مورد خانم ها امیرالمؤمنین از پیغمبر نقل می کند که پیغمبر نهی کرده:«أن تتزین لغیر زوجها، فإن فعلت كان حقا على الله عزوجل أن یحرقها بالنار[1]= خانمی به غیر از همسرش برای کس دیگر آرایش کند، حق است بر خدا که این زن را به آتش بسوزاند».

ممکن است زنی بگوید مجلسی که من رفتم صددرصد زنانه بود. بله مهمانی خانمهاست و اشکالی ندارد. اما وقتی می گوییم صددرصد زنانه، یعنی پسر ممیز در آن نباشد، پسرهای 7 -8 ساله، پسرهایی که خوب و بد را تشخیص می دهند. با این وضع نمی توان گفت مجلس صد در صد زنانه بود. اینطور باشد، شخص گرفتار عذاب آتش خواهند شد. نوع عذابش را هم پیغمبر درشب معراج گفتند که خیلی دردناک و وحشتناک است. بسیاری از خانواده­ ها که از هم می پاشند؛ طلاق ها، گناهان، معصیت ها و بیماری های روحی و روانی به خاطر همین است که خانمها رعایت حجاب و حیا را نمی کنند و در جامعه فتنه انگیزی می کنند.

خانمی به عنوان زناکارمحشور می شود که فقط آرایش کرده و رفته بیرون، هیچ رابطه دیگری هم نداشته، ولی در نامه اعمالش میلیونها زنا می نویسند، چون طوری رفته که هر کس دیده، طمع کرده و عکس برداری شده؛ خیال­ برداری شده؛ این خیلی خطرناک است. مومن باید مراقب ناموسش باشد. یعنی فقط زنها نباید مراقب حیای خودشان باشند؛ مردها هم باید نسبت به ناموس شان غیرت داشته باشند و چنین اجازه­ای را مطلقا به نوامیس خودشان ندهند.

تجاوزات چشمی و گوشی

دیگر از کارهایی که خیلی متأسفانه شایع هم هست، این است که افراد نسبت به مسائل ناموسی همدیگر یا دیگران سَرَک زیاد می کشند. عکسها و فیلم های خانوادگی یکدیگر را نگاه می کنند. طرف فیلمبرداری کرده عکسش را به کسان دیگر هم می دهد و او هم که امانتدار نبوده، عکسهای شب عروسی را پخش کرده و این گناه ترویج شده است.  

دیدن عکس، تلفن همراه، نامه ی کسی و به طور کلی هر نوع سرک کشیدن در زندگی دیگران، جزء تجاوزات چشمی و گوشی به حساب می آیند. ما انواع تجاوزات را داریم. خوب نیست آدم به کتاب ، مجله و کیف یک نفر بدون اجازه نگاه کند. حتی نهی شده که یک زن دست در جیب شوهرش بکند یا بخواهد تلفن شوهرش را بررسی کند. یا یک مرد تلفن یا کیف همسرش را نگاه کند. یا کیف فرزندانش را بدون علت سَرَک بکشد. اصلا نگاه کردن به امور شخصی دیگران حرام است. اینها همه ­اش تجاوز، فضولی، و حرام است و جزا دارد.

پیغمبر می فرماید: «هر کس به خانه همسایه سَرَک بکشد، بر خداست که او را با منافقانی که در دنیا به دنبال عیب مردم بودند، وارد آتش کند. چنین کسی از دنیا بیرون نمی رود مگر خداوند رسوایش کند و در آخرت هم عیبش را برملا سازد».

عمل نکردن به علم

یکی دیگر از کارهایی که خیلی خطرناک است و در روایت داریم بوی بدِ این افراد، بقیه اهل جهنم را آزار می دهد، این است که انسان چیزی از دین یاد بگیرد و عمل نکند. یا چیزی بگوید و خودش عمل نکند؛ عالِم باشد، سخنران باشد و به دیگران بگوید؛ اما خودش عمل نکند.

پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «گروهی از بهشتیان به گروهی از دوزخیان می نگرند و می گویند چه چیزی موجب شد که به آتش درآیید، در حالی که ما به لطف تعلیم و تربیت شما وارد بهشت شدیم؟ جهنمی ها می گویند علتش این است که ما شما را به کارهای خوب توصیه می کردیم، ولی خودمان آن را انجام نمی دادیم».

من می بینم بعضی ها در این جلسات می نشینند و مطالبی را یادداشت می کنند، یا با سرعت سی دی ها را گوش می کنند، می نویسند و یک جایی می روند کلاس هم می گذارند و همان مطالب را درس می دهند. اینها هنوز در خودش پیاده نکرده، عمل نکرده و به آن اعتقاد پیدا نکرده اند، اما می روند برای دیگران تعریف می کنند. فقط می خواهد مشتری جمع کنند.

کلاس­ داری، شهوت کلام، شهوت خودنمایی، شهوت استادی، شهوت خودفروشی، اینها خیلی بد است. اول خودت یاد بگیر. در روایت داریم کمترین کاری که خداوند می کند، این است که لذت مناجات را از آنها می گیرد. عذابهای دیگر بماند که از این عذابها بدتر نداریم، مثلاً حضور قلب در نماز را از او می گیرد. لذت عبادت را از او می گیرد.

حرف های بی جا

گناهان زبان خیلی زیاد است. امام صادق(علیه السلام) می فرماید: هیچ عضوی از بدن نیست مگر اینکه هر روز در برابر زبان، سر تعظیم فرود میاورد و می گوید: تو را به خدا سوگند می دهیم که کاری نکن که بخاطر تو ما عذاب شویم؛ یعنی حرفی نزنی که ما بخاطر تو عذاب شویم.

پیامبر می فرماید:« إنَّ الرَّجُلَ لَیَتَكَلَّمُ بِالكَلِمَةِ لا یَرى بِها بَأسا ، یَهوی بِها سَبعینَ خَریفا فِی النّار[2]= شخص حرفی می زند که خودش اشکالی در آن نمی بیند، در حالی که با آن سخن به مدت 70 سال در جهنم سقوط می کند».  « یَهوی بِها» نه اینکه 70 سال در جهنم می رود. می فرماید: 70 سال در جهنم سقوط می کند.

خوب است، انسان موقعی که می خواهد با اعضای خانواده­، پدر و مادر، همسر، فرزندان و اطرافیانش حرفی بزند اول فکر کند که آیا از این حرف خدا راضی است یا نه. ممکن است انسان خیلی مراقبت هم بکند، اما گاهی سقوط هم بکند، پس باید توبه و عذرخواهی کند.

شجاعت معذرت خواهی و حلالیت خواستن را داشته باشد. شکستن دل دیگران، بی ­توجهی به خواسته­ های دیگران و مسائلی از این قبیل به انسان آسیب می رساند. میان کلام دیگران حرف زدن و حرف های بیجا زدن خیلی خطرناک است.

گناهِ سخن چینی و کینه توزی

یکی دیگر از آن گناهان سخن­چینی است. دیگری کینه­توزی است. انسان باید کینه ی همه را از دلش بیرون کند، بدون آن نمی تواند به خدا بگوید:«الهی العفو یا استغفر الله». تا دل خودش نسبت به کسی پاک نباشد و نتواند گذشته دیگران را ببخشد، خدا هم از گذشته او نمی گذرد.

فرمود: «إنَّ النَّمیمَةَ و الحِقدَ فی النّارِ لا یَجتَمِعانِ فی قَلبِ مُسلِمٍ[3] = سخن چین و كینه توز در آتش اند و این دو در دل هیچ مسلمانى جمع نمى شوند». نمی گوید مؤمن، می گوید مسلم.

«کاسیات عاریات» یعنی پوشیده های عریان

نبی اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می فرماید:«صنفان من أهل النار لم أرهما، قوم معهم سیاط كأذناب البقر یضربون بها الناس، و نساء كاسیات عاریات = دو گروه جهنمی هستند، اما من هنوز خودم ندیدم شان، یک گروه افرادی که تازیانه ­هایی مثل دُم گاو دارند و با آن دیگران را می زنند. گروه دوم، زنانی هستند که حجاب دارند اما عریان اند».

این که پیامبر می فرمایند: من ندیدم شان، یعنی این گناه مربوط به کسانی است که در آینده می آیند. گروهی که با شلاق دیگران را می زنند، همان ظالمین هستند. دسته دیگر زنانی که با وجودی که حجاب دارند، ولی انگار لباس ندارند و عریان اند.

حجاب اسلامی یعنی پوششی که برآمدگی های اندام یک خانم مسلمان پوشیده شود، نه اینکه پوست بدن پوشیده شود. یک مانتوی تنگ، شلوار تنگ که اندام و ماهیچه ­های بدن زن را نشان می دهد، حجاب نیست. در ادامه می فرماید سرهایشان همچون کوهان های شتر خراسانی فروهشته است. یعنی موهایشان را طوری می بندند که برآمدگی دارد. در جای دیگر فرمود: مانند دم اسب می بندند. اصلا اصطلاح دم اسبی معروف است. بعضی ها چادر هم سرشان می کنند، ولی در زیر چادر، موهای شان اینطوریست. این هم یک نوع بی­ حیایی و بی­ حجابی است. اینها به بهشت نمی روند و حتی بوی آن را که از فاصله ­ای بسیار دور به مشام می رسد استشمام نمی کنند.

دعا برای یگانه غریب و طرد شده ی عالم در شب قدر

همانطور که می دانید دعای فرج آقا امام زمان(علیه السلام) در شب قدر وارد شده. امشب شب قدر و شب اندازه است. اندازه یعنی محاسباتی که در تمام کیهان ها و کهکشان ها و عالم برزخ وجود دارد. «كُلُّ شَیْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍقَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْرا=همه چیز نزد خدا با مقدار و اندازه است و خدا برای همه چیز قدر واندازه تعیین کرده است». تمام خلقت خدا ریاضی است. اصلا سیستم عالم، سیستم قضا و قدر است که در فلسفه به آن «علت و معلول» می گویند. در فیزیک به آن «عمل و عکس العمل» می گویند.

وظیفه ما این است که بهترین قدرها را برای خود انتخاب کنیم، تا بهترین قضاها نصیب مان شود. قضا یعنی نتیجه. و این جز با کار علمی، مطالعه، استاد دیدن به دست نمی آید. امشب بهترین قدری که ما می توانیم ببریم آشتی و تجه به امام زمان است. بیشترین قضایی که نصیب مان می شود، غیر از مغفرت الهی این است که ان شاء الله خداوند ما را در دنیا و آخرت با امام زمان(علیه السلام) قرار دهد. تمام محاسبات عالم امشب در یک شخصیت، در یک ماشین حساب، در یک خزانه­دار به نام امام زمان(علیه السلام) انجام می شود. تقدیرات در هر جای ماسوی الله یعنی در همه عوالم خلقت، برای کوچکترین موجود از یک اتم و الکترون و نوترون و پایین­تر بگیر تا بالاترین اجرام و موجودات، همه به دست امام زمان و باید به امضای ایشان برسد.

ببین ما با چه موجود باعظمتی سروکار داریم و این موجود باعظمت هم امام متخصص و معصومی است که ولایت و مودتش بر ما واجب است. پدر حقیقی ماست که از پدر طبیعی ما به ما نزدیکتر است. ولی این آقا بر اثر بی ­غیرتی های ما بی­ وفایی ها و همدلی نکردن و اختلافات ما، الان در آوارگی، تنهایی، طردشدگی، مظلومیت و غربت و اضطرار است.

پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: ما پدران شما هستیم، حق پدر بر فرزند این است که فرزند به پدر رحم داشته باشد. خیلی جمله عجیب و تکان دهنده ای است. یعنی دلت بسوزد. ما نمی توانیم همینطوری بی توجه احیا را بگذرانیم. باید توجه کنیم که یک آدمی به این بزرگی الان در همین کره زمین زنده است و در همین نزدیکی های ما، یک جایی آواره، طرد شده، تنها و غریب است و ما با این همه توان که داریم و می توانیم کاری برای ظهورش بکنیم، نمی کنیم؛ این یعنی سقوط یک انسان، بی­رحمی و بی­ عاطفه­ گی یک انسان.

همین الان اگر به شما خبر بدهند، فرزند شما را بردند به بیمارستان، همسرتان، نامزدتان، شوهرتان، پدرتان، مادرتان را دستگیرش کردند و بردند به زندان یا گروگان گرفتند، چه حسی به شما دست می دهد؟ چطوری دعا می کنید؟ اصلا قرار و آرام داری اینجا بمانی؟ نه. می گویی: من باید بروم مشکل را حل کنم؛ نمی توانم بایستم. ما خیلی راحت داریم زندگی می کنیم  و با آرامش با بی­غیرتی و بی­خیالی نسبت به امام زمان. برای او بی­قرار نیستیم؛ فعال نیستیم،. این مشکل و مصیبت بزرگ ماست.

یکی از 50 سؤال قیامت درباره امام زمان است که تو برایش چه کردی؟

مهمترین سؤال از 50 سؤال قیامت، سؤال از امام زمان است. می گویند: امام زمان تو آواره و تنها و مظلوم و غریب بود؛ تو برایش چه کار کردی؟

هیچ کار خیری بدون توجه به امام زمان مقبول نیست. حال اگر کسی هزار سال هم نماز خوانده باشد و روزه گرفته باشد و هیچ گناهی هم نکرده باشد، این یک گناه برای تمام مدتی که جهنم برود بس است که برای امام زمان کاری نکرده باشد. هیچ عبادت و نماز روزه­ و اعتکاف و شب قدر گرفتن و .....بدون توجه به امام زمان عج مقبول نیست. ما باید با پدر حقیقی و اصل مان، باعاطفه رفتار کنیم. حداقل یک دعای باسوز که می توانیم برایش بکنیم. ما تا به حال موفق نشدیم، یکبار باسوز برای غیبت امام زمان گریه کنیم.

در حالی که هر شب به ما توصیه کردند که بگویید:«اللّهُمَّ اِنا نَشکُو اِلَیکَ فَقدَ نَبِیِنا وَ غَیبَت وَلِیِنا= ما شکایت داریم برای نبودن پیغمبر و غیبت امام زمان». شکایت باید در وجود ما باشد و نبودنش آزارمان بدهد و اذیتمان کند.

مفهوم جمله «حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعا» چیست؟

شما در دعای فرج می خوانید:«حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاتا این که ساکن کنی او را بر روی زمنیت بطوری که مردم با اختیار او را بپذیرند». طوعا یعنی چه؟ یعنی او را بر زمین حاکم کن، طوری که زمین خودش را با رغبت در اختیار این آقا قرار دهد. تکلیف تو را این دعا معلوم می کند. دارد به تو راه را نشان می دهد و می گوید: آقا امام زمان نمی آید، مدیریت زمین را بعهده بگیرد، مگر اینکه زمین آمادگی پذیرش او را داشته باشد.

دروغ بزرگ: هر انقلابی قبل از انقلاب امام زمان برپا شود باطل است

حرفهای مزخرفی که از بعضی از آخوندها و آدم های نادان و اساتید نادان ما می شنویم که می گویند: «هر انقلابی قبل از انقلاب امام زمان محکوم به شکست است». این حرف اصلا اسلامی نیست. اگر قرار باشد حاکمیت حضرت زمینه ای نداشته باشد و حکومت و تشکیلاتی نباشد که او را به کل عالم بشناساند تا همه عالم خواهانش شوند، حضرت برای چه کسانی می خواهند ظهور کنند؟

مساله ی آن یازده امام قبلی که کشته شدند، همین بود که کسی آنها را نخواست. آنها را نشناختند و نخواستند. این حرف بی­ ریشه که باید همه جا پر از ظلم شود تا امام زمان بیاید، حرف خیلی بی­ربطی است. بله ظلم زمین را پر خواهد کرد؛ اما مومنان فراوانی وجود خواهند داشت که برای حضرت کار کنند و او را به جهان بشناسانند. امام زمان ظهور نمی کند، مگر اینکه میلیون ها، ده ها میلیون سرباز داشته باشد تا او را به همه دنیا بشناسانند و حاضر باشند خودشان را در اختیار امام زمان قرار بدهند.

امام زمان با استبکار جهانی می جنگد، نه با توده های مردم

امام زمان قرار نیست روی کره زمین کشتار راه بیندازد. اینکه می گویند: امام زمان می آید کشتار راه می اندازد و بیشتر جمعیت جهان کشته می شوند، احادیثش هم اعتبار ندارد. امام زمان برای توده مردم می آید. اگر جنگی هم دارد، با مستکبرین خواهد بود. یک اقلیتی هستند از سران استکبار جهانی و نظام سلطه که با امام زمان مخالفت می کنند. امام زمان آنها را از بین می برد.

 اگر قرار باشد توده مردم روی کره زمین و بیشتر جمعیت دنیا کشته شوند، امام زمان برای چه کسی می خواهد بیاید و امامت کند؟ او امام رحمت و مهربانی است.

مستکبرینی که در مقابلش می ایستند و حق مردم را می خورند و نمی گذارند توده جمعیتی جهان با پدرشان آشتی کنند و نمی گذارند مردم از یتیمی دربیایند و با امام زمان پیوند برقرار کنند، حضرت با آنها مخالفت می کند. ولی توده مردم باید حضرت را بشناسند.

ما باید امام زمان عج را به مردم دنیا بشناسانیم

وقتی که قرار باشد توده مردم جهان امام زمان را بشناسند، وظیفه ما چیست؟ وظیفه ما این است که هر کدام از ما باید تلاش کنیم از خانه خودمان و از فامیل، محله، شهر، کشور شروع کنیم تا خارج از کشور و در کل دنیا امام زمان را بشناسانیم. این همه آدم های مشتاق در دنیا منتظر امام زمان هستند. من در سفرهایی که به خارج از کشور می روم، بیشترین وقتم صرف پاسخ گویی به سؤالاتی می شود که در مورد امام زمان(علیه السلام) مطرح می شود. یعنی همه مشتاق او هستند و همه دوستش دارند. از این رو، ما باید او را بشناسانیم. این در حالی است که دشمنان ما الان بیش از صدها فیلم علیه حضرت ساخته اند. هزاران جلد کتاب علیه حضرت نوشته اند و همچنان دارند در تیراژهای میلیونی چاپ می کنند. بیش از 80 میلیون نفر را علیه امام زمان بسیج کرده اند و معتقدند که کشتن امام زمان یک عبادت است و تا امام زمان را نکشند، خداوند مسیح را به آنها نمی دهد. این انحرافات را ترویج کرده اند.

آن وقت ما اینقدر بیخیال و بی ­عاطفه، مشغول مشکلات زندگی خودمان هستیم. فقط در مشکلات خود غرقیم. صبح تا شب فکرمان مسائل شخصی خودمان است؛ دخترم، پسرم، بچه­ ام، نوه­ام، زنم، شوهرم، پدرم، مادرم، کارم، شغلم، شکمم، خانه­ ام؛ اصلا انگار این آقا نه امام من است و نه پدر من است؛ انگار من اصلا هیچ وظیفه­ای درمورد او ندارم.

پس این دعای فرجی که در شب قدر وارد شده برای چه کسی وارد شده؟ وقتی می گویی:«حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعا» یعنی تو موظفی عمل کنی به اینکه این زمین را تسلیم امام زمان کنی. رغبت و میل در مردم دنیا ایجاد کنی که همه دوستش داشته باشند. اگر همه او دوستش داشته باشند و او را بخواهند، اول باید او را بشناسند. ما باید تلاش علمی بکنیم برای این شناساندن؛ ما باید برای پیوند دادن مردم با حضرت و آشتی دادن مردم با امام زمان(علیه السلام) شخصیتی که الان دارد ما را می بیند و ناظر بر ماست، باید تلاش کنیم.

یک عده جذب عرفان شدند و اینقدر رفتند در عرفان که اصلا یادشان رفته برای چه خلق شده اند. خدا هیچ عبادتی را بدون توجه به امام زمان قبول نمی کند. کم نیستند آدم هایی که عرفان­ زده هستند، اصلا با امام زمان عج کاری ندارند. می گویند: اینها مسائل دنیایی و سیاسی است. ما دخالت دراین مسایل نمی کنیم؛ فقط خدا را بچسب و عرفان و خودسازی و ... . یک عده هم مشغول خاله خاله ­بازی های زندگی خودشان شدند. عرفان های مختلف و عرفان های کاذب انواع و اقسام عرفانها، آن وقت این وسط امام غریب و تنها و مظلوم و به تعبیر علی(علیه السلام) آواره مانده از دست بچه هایش.

خود حضرت فرمود: « لَقَد آذانا جُهَلاءُ الشیعَۀ و حُمَقائُه= بعضی از شیعیان احمق و جاهل ما را آزار می دهند». نه اینکه بگوید شیعیان احمق و جاهل هستند. می گوید: بعضی از آنها که جاهل و احمقند.

مهمترین صله ارحام، ایجاد رابطه با امام زمان علیه السلام است

در مورد این مطلب که هر کس صله ارحام نکند، بوی بهشت را از 500 سال راه نمی تواند استشمام کند حضرت فرمود: «رحم شما ما هستیم. بزرگترین خویش شما ما هستیم». ما با امام زمان صله ارحام نمی کنیم و به امام زمان سر نمی زنیم و کاری برایش نمی کنیم و دستی برای کمک به او بالا نمی زنیم.

پس بی جا نفرموده اند که هر کس دعای فرج امام زمان را در هر روز بعد از نمازش در ماه رمضان بخواند، گناهان گذشته و حال و آینده ­اش بخشیده می شود، دعای:«اللّهُمَّ اَدخِل عَلی اَهلِ القُبور السُرور اللّهُمِ اَغنِ کُلَّ فَقیر، اَشبِع کُلَّ جائِع، اُکسُ کُلَّ عُریان، اقضِ دَینَ کُلِّ مَدین فَرِج عَن کُلِّ مَکروب ....». این دعاها اجابت نمی شود مگر وقتی که امام زمان بیایند.

خوب است عزیزان در خانه جدولی بکشند و این دعای فرج را «اللّهُمَّ اَدخِل عَلی اَهلِ القُبورِ السُّرور» در آن بنویسند. بعد نگاه کنند که در این قسمتها برای امام زمان چه کار داریم می کنیم؟ وقتی می گوید:«اَصلِح کُلَّ فاسِد مِن اُمور المُسلِمین= خدایا اصلاح کن هر امرفاسدی را از امور مسلمین»، من برای این کار چه تلاشی دارم می کنم؟ وجود من چه کمکی دارد به حضرت می کند؟ در دعای «فَرِج عَن کُلِّ مَکروب= خدایا غم هر غمزده را برطرف فرما»، چه غمزده­ هایی را من دارم خوشحال می کنم؟ من چه سرمایه ­گذاری برای این کار دارم می کنم؟ خیلی کارها از دستمان برمی آید.

خود حضرت فرمود: «شما اگر دستتان را به دست هم بدهید، تمام موانع ظهور من برطرف می شود». همین که مردم دست به دست هم بدهند و هر کس می تواند کمکی بکند، مثل زمان جنگ و مثل هر زمان دیگری، و همه هم ­هدف و هم­جهت و هم­دل شوند، زمینه ی ظهور فراهم می شود. حضرت دوتا ایراد از ما گرفتند که ظهورش هزار و اندی سال عقب افتاده، یکی«بی ­وفایی و بی­ عاطفه ­گی» است که متأسفانه در ما هست. دیگر اینکه می فرماید شما با هم «هم­دل» نیستید و وقت نمی گذارید تا کارهایتان را با هم انجام بدهید. دست به دست هم بدهید.

هرکس دنبال این نباشد که دیگری را ضایع و نفی کند. هرکسی  در کار دیگری حسادت می کند. هر کس باید در مقام و حتی در ریاست و در انتخاب ها و در کارهای سیاسی این حرف امام امت را تأیید و به آن عمل کند. امام امت فرمود: اگر مسئولی در جمهوری اسلامی بیشترین خدمت را به مردم بکند و برای رفاه مردم تلاش بکند؛ اما از هدف عظیم انقلاب اسلامی که ایجاد حکومت جهانی امام زمان است غفلت بکند، این شخص با همه خدماتش خائن و خطرساز است. چرا؟ چون جمهوری اسلامی و این مردم، همه مال امام زمان هستند. انقلاب نشده که یک عده­ای به آلاف­ اولوف برسند. هدف این نبود که یک انقلاب بشود و کشوری تأسیس بشود و دوباره یک زندگی عادی تشکیل بشود. ما هنوز وسط راه هستیم. انقلاب و قیام و نهضت هنوز تمام نشده است. ما باید همچنان جهاد را داشته باشیم.

این همه کشور دارند در خاورمیانه متلاشی می شوند؛ همه احتیاج دارند، فقر ایدئولوژی دارند، همه الان خلأ ایدئولوژی دارند، کی می خواهد به اینها بفهماند بابا اسیر ایدئولوژیهای باطل نشوید. ما باید فعالیت بکنیم. آن کسی که زبان بلد است، مسئولیت دارد. آن کسی که می تواند وبلاگ بنویسد، سایت بزند، باید به وظایفش عمل کند. آن کسیی که می تواند مقاله بنویسد باید مقاله بنویسند. آن کسی که می تواند کتاب بنویسد باید کتاب بنویسد. آن کسی که می تواند سخنرانی کند، همه باید به وظایف امام زمانی خود عمل کنند.  اگر هیچ کدام از اینها را نمی توانی انجام بدهی، هزینه کن و اینها را نشر بده. به هر حال، همه­ ما در مورد امام زمان(علیه السلام) مسؤول هستیم.

گناهان / امام زمان

[1] - کتاب مکارم الاخلاق، نویسنده: طبرسی، جلد 1، ص425.

[2] - سنن الترمذی : ج 4 ص 557 ح 2314.

[3] - الترغیب و الترهیب : 3 / 498 / 5.