ندای وحی

وقتی خضر پیامبر برای خدمت به مساکین و یتیمان و با تشنگی و گرسنگی تمام به مرمت دیواری اقدام می کند که در زیر آن آدرس گنج دو یتیم است، وقتی که این عمل طاقت فرسای خضر در شرایطی صورت می گیرد که اهل همان قریه از اطعام دو پیامبر خدا امتناع می ورزند «فابوا ان یضیفوهما»

هنگامی که ذوالقرنین برای مصونیت مردم و ایمنی آنان اقدام به ساخت سدی در برابر یأجوج و مأجوج می نماید و می فرماید: «فاعینونی بقوة اجعل بینکم و بینهم ردما»

آیا استفاده از آهن برای ساختن سد آهنی حکایت استفاده ار تکنولوژی پیشرفته در راه خدمت به مردم نیست.

وقتی حضرت سلیمان(ع) با آن حکومت بی نظیرش که جن و انس و طیر حتی شیاطین و عناصر مطرود جن در اختیارش بود، با فقیران و تهی دستان محشور بود و خدمت به آنان را نصب العین خود قرار داده بود و به صراحت می فرمود: «أنا مِسکین مع المساکین»

وقتی در راه خدمت به مردم، حضرت سلیمان(ع) از عناصر مطرودی مانند شیاطین و عفریت ها هم استفاده کرده تا کار بنایی و غواصی را انجام دهند «والشیاطین کل بناء و غوّاص»

وقتی موسی(ع) با احساس تکلیف در مورد خدمت به مردم، سقایت و آبیاری را سیره خود قرار داده و با استفاده از اعجاز الهی دوازده چشمه برای مردم می جوشاند. «فانفجرت مِنه اثنتا عشرة عینا»

وقتی پیامبر اکرم(ص) در راه خدمت به مردم چنان خود را به زحمت می اندازد که خداوند متعال در شأن والای او سوره طه را نازل می کند «طه ما انزلنا القرآن لتشقی» یا می فرماید: «فلعک باخع نفسک اِلا یکونوا مؤمنین»

وقتی امیرمؤمنان علی(ع) و تمام ائمه ها در کنار آثار سجده های طویل که بر پیشانی دارند زخمی هم بر پشت شانه دارند که نشان از حمل غذا برای مستمندان است.

وقتی یگانه عالم، علی(ع) به کاشت نخل همت می کند و کشاورز نمونه مدینه و کوفه می شود و محصول خود را به مستمندان انفاق می کند.

وقتی امام حسن(ع) در کنار مهمانخانه صلواتی خود که پایگاه مستضعفان است، چند بار تمام اموال یا نیمی از آن را در راه فقراء انفاق می کند و با دست خویش تنها در یک نوبت که تاریخ موفق به ثبت آن شده 300 زوج جوان را به خانه بخت می فرستد.

وقتی امام حسین(ع) در کنار جهاد بزرگ و ایثار بی نظیرش در کربلا به دستگیری و ادای قرض مقروضان همت می کند.

هنگامی که امام سجاد(ع) به دشمنان خود نیز شبانه کمک می کند و به دوستانش چنان مساعدت می کند که هرگز محتاج مخلوق نشوند.

وقتی علی بن یقتین با اجازه امام معصوم و صرفاً به انگیزه خدمت به شیعیان حاضر می شود در دربار عباسیان قبول مسئولیت نماید.

وقتی در حکومت امام مهدی(عج) خدمت به خلق به اوج خود رسیده و زمین برکات خود را به تمامه نشان می دهد.

وقتی امام خمینی(ره) این همه نهاد را برای خدمتگزاری به مردم تأسیس نموده و خود به صراحت می فرماید: «اگر به من خدمتگزار بگویند، بهتر از آن است که رهبر بگویند.»

وقتی مقام معظم رهبری تمام سال ها را سال نهضت خدمتگزاری به مردم نامیده اند و مسابقه خدمتگزاری را طراحی فرموده اند.

وقتی که ... وقتی که ...

آری آن گاه باید باور کنیم که خدمتگزاری سیره تمام انبیاء و اولیاء و ملائک بوده است و ما نیز باید نه به عنوان یک ژست سیاسی که به عنوان یک عقیده دینی و سنت الهی نسبت به این مهم اهتمام ورزیم و بدانیم که «عبادت به جز خدمت خلق نیست» کسانی که با شعار خدمت به جوانان به کرسی ها و مناصب مهم رسیده اند نباید ولی نعمتان خود را فراموش کنند.

اگر خودمان با حقوق فقط سی هزار تومان در ماه زندگی کرده بودیم و شب تاریک بیست و نهم! را درک کرده بودیم، به خدمتگزاری با دید دیگری نگاه می کردیم.

همه باید باور کنیم که در بسیاری از خانه ها، فقر با تمام قامت رخ نموده و اگر به فریاد نرسیم دین از در دیگر خارج می شود(اگر خارج نشده باشد).

همه باید قیافه شرمنده پدرهای خانواده را مدام در نظرمان مجسم کنیم که برای تأمین قوت لایموت خانواده نیز عرق شرم می ریزند و به راستی که کرامت این انسان ها وظیفه همه ماست. مسئولان ما در برابر این مهم مسئولند.«وقفوهم انهم مسئولون»