تبادل لینک هوشمند

برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ندای وحی و آدرس nedayevahi.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 8301
بازدید دیروز : 718
بازدید هفته : 21113
بازدید ماه : 51624
بازدید کل : 10443379
تعداد مطالب : 16946
تعداد نظرات : 80
تعداد آنلاین : 1


حدیث موضوعیاک مهدویت امام زمان (عج)اک آیه قرآناک

 
 
نویسنده : اکبر احمدی
تاریخ : یک شنبه 10 / 2 / 1395

اثبات تجرد نفس از طریق توجه:

وقتی که به سمتی مینگریم،نور منعکس شده از اشیاء وارد چشم ما میشود و بینایی صورت میپذیرد.
اگر 4 شیءرا روبرویمان قرار دهیم،و قرنیه چشم تصویری از همه آن ها دریفت کند،با فرضِ مادّی بودن ادراک ما،درک ما از هر چهار شیء باید یکسان باشد.اما اگر توجه خود را معطوف به یکی از آن چهار شیء کنیم،و در همان لحظه قرنیه چشم را متمرکز بر روی یکی دیگر از آن اشیاء نماییم(1.به شیء اول توجه کنیم 2.بر شیء دیگری قرنیه را متمرکز کنیم)،خواهیمدید
شیئی که مورد توجه ما بوده مورد ادراک ما واقع میشود،اما شیئی که قرنیه چشم ما متمرکز بر آن بوده موردادراک ما واقع نشده است و شاید اصلا آن را ندیده باشیم و حتی از رنگ آن نتوانیم خبر دهیم.همین طور است در مورد اصواتی که یا به طوریکسان به گوش ما میرسند و یا یکی نزدیک تر و شدید تر ویکی دور تر و خفیف تر است.برای نمونه شما با شخصی در حال مکالمه هستید،اما از دورتر،صدای خفیفی از پچ پچ کردن دو شخص به گوشتان میرسد که به محض توجه به آن پچ پچ،از صوت نزدیک غافل میشوید وآن را ادراک نمیکنید.در صورتی که اگر "نفس" و "ادراک"،همین امور مادّی و فعل و انفعالات مغزی و عصبی بودند،یا باید به یک نسبت میشنیدیم و یا باید نزدیک تر و شدید تر را بهتر میشنیدیم.در صورتی که خلاف این را مشاهده میکنیم.و همینطور است که بعضی امورد که در دایره دید مستقیم ما نیستند،بهتر از اشایئی که در دید مستقیم ماهستند،برایما ادراک میشوند.جناب مفتقر این خصلت خوبی است که همواره سعی در کاربردی شدن مباحث دارید.
اما باید توجه کنید که بحث از مراقبت نفس اکنون مد نظر مانیست و پرداختن به آن در اینجا موجب دوری از مطالبی می شود که میخواهیم آنها را بیان نماییم. اکنون درصدد شناخت و معرفت نفس و شئون آن هستیم که بتوانیم از این جدول گامی در شناخت پروردگارمان برداریم.
اجمالا در مورد سوالتان باید بگویم که مراقبت نفس گاه در مورد اصل نفس مطرح می شود و گاه در مورد شئون آن. آنگاه که مراقبیم نفسمان به سیاه چاله هایی چون عجب و غرور و ریا نیفتد مراقبت به اصل نفس مربوط می شود و آنگاه که میخواهیم با دقت نظر در دیدن ها و یا شنیدنهایمان نفسمان را مستقیم و طبق برنامه انسان ساز قرآن بار بیاوریم در این صورت مراقبت از طریق توجه به شئون نفس محقق می شود.
نکته ای را که باید توجه داشته باشید تا مبادا به دام توحید عددی بیفتید این است که نباید بین نفس و شئون ان جدایی و تمایز حقیقی قایل باشید همچنان که بین امواج و دریا جدایی و تمایز حقیقی برقرار نیست دریا و امواج یک حقیقت اند و جدایی آنها به اعتبار است. نفس و شئون آن نیز یک حقیقت اند و جدایی میان آنها به اعتبار است نه به حقیقت.دقت در این معنایی که تقدیم محضر نمودم شما را در فهم معنای توحید صمدی قرآنی کمک می کند انشاالله. یکی دیگر از قوای مدركه ظاهری انسان، قوه ذائقه يا چشايی است، و آلت اصلی آن عصبی است كه در سطح ظاهری جرم زبان پهن شده است و کار آن ادراك طعمها يعنی يافتن مزه‌ها اعم از شيرين و ترشی و شوری و تلخی و غير آنها است البته به واسطه رطوبت موجود در دهان كه آن رطوبت خود فاقد طعم است. 
در حقيقت اين رطوبت در دهان واسطه‌اي است براي ادراك طعوم و موضع ایجاد و برانگيخته شدن این رطوبت انتهاي زبان است كه از آلتي به نام «مولّد اللعاب» در دهان ایجاد مي‌شود.
اين رطوبت حتما می بایست فاقد طعم باشد و خود دارای طعم ديگري نباشد، اگر در بدن مشکلی ایجاد شود که این رطوبت از بی طعمی خارج شده و طعم خاصی پیدا کند دیگر نمی تواند مزه غذاها رو درست ادراک کند. مثلا ممكن است صفرای بدن غلبه يافته و اين رطوبت به همین جهت از بی طعمی خود خارج شود و مزه تلخی پیدا کند، به همین خاطر كسي كه صفرا بر او غلبه يافته، حتی عسل را تلخ ادراك مي‌كند، و این خود یکی از نشانه های سوء مزاج و غلبه صفرا در بدن است. پس طعم داشتن رطوبت در دهان، مانع از ادراك واقعيتِ طعوم است.

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





موضوعات مرتبط: معرفت شناسی
 
 
این وب سایت جهت بسط وگسترش فرهنگ قرآنی ، با لا بردن سطح آگاهیهای دینی اعتقادی تربیتی