تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
وضع فعلی ملاک نیست
یکی از روایاتی که هشداری نسبت به آینده مؤمنین است روایتی از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) است که در آن اشاره می کنند که هیچ کس نباید وضع فعلی خود و دیگران را ملاک داوری در باره حسن عاقبت یا، سوءعاقبت قرار دهد. چه آنکه، اگر جوهره وجودی کسی با اهل سعادت هماهنگ باشد، نام او را در کتاب خوش عاقبتان نوشته اند. حتی اگر تمام عمر را نامسلمان باشد. این روایت را امام صادق (علیه السلام) از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) چنین نقل می کنند:
روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) در حالیکه دو چیز را در دست گرفته بودند (میان مردم) آمدند، دست راست خود را باز کردند و فرمودند: بسم الله الرحمن الرحیم نوشته ای است از بخشنده بخشایشگر درباره اهل بهشت با شمار آنها و حسابشان و نسب های آنها به صورت کامل، هیچ فردی از آنها کم نشده و کسی به آنها افزوده نگردیده است.
سپس، دست چپ خود را باز کردند و فرمودند: بسم الله الرحمن الرحیم نوشته ای از بخشنده بخشایشگر درباره اهل آتش، با شمار آنها، حساب هایشان و نسب های آنها به صورت کامل تا روز قیامت، فردی از آنها کم نمی گردد و کسی به آنها افزوده نمی شود اما، گاهی خوش عاقبتان (سعادتمندان) در راه اهل شقاوت قرار می گیرند به گونه ای که گفته می شود اینها از آنها هستند، اینها خود آنها هستند (اهل شقاوتند)، چقدر اینها به آنها شبیهند، اما سرانجام، (لحظاتی) قبل از مرگ، هرچند به اندازه زمان یکبار دوشیدن شیر شتری، باشد سعادت را درک خواهند کرد.
گاهی، نیز اشقیاء، در راه اهل سعادت واقع می شوند به گونه ای که گفته می شود: ایشان از آنها هستند، اینها خود آنها هستند، چقدر اینها به آنها شبیهند، اما، سرانجام (لحظاتی) پیش از مرگ، هرچند به اندازه دوشیدن شیر شتری، شقاوت را درک خواهند کرد.
پس پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: العمل بخواتیمه، العمل بخواتیمه، العمل بخواتیمه (هر کاری به پایان آن است، هر کاری به پایان آن است، هر کاری به پایان آن است(67)).
این روایت، به روشنی بیان می کند که وضع ظاهری افراد ملاک نیست و اینکه کسی در زمانی خوب یا بد بوده است نباید ملاک نهایی برای ارزیابی باشد و این بدان معناست که ممکن است کسانی، در زمانی در مسیر حق قرار گرفته باشند اما، چه بسا، هم مسیر بودن شقاوتمندان با اهل سعادت، تنها، به این دلیل باشد که در زمانی، خواسته های نفسانی آنها با حق، هم مسیر شده باشد بنابراین، باید انگیزه ها و نیات را بررسی کرد و چون انگیزه ها و نیات اموری باطنی است، سنجش و ارزیابی آنها، کار آسانی نیست پس، باید عاقبت را ملاک نهایی برای ارزیابی قرار داد و نباید وضعیت فعلی خود دل خوش کرد و وضع فعلی دیگران را نباید ملاک داوری قرار داد.
نظرات شما عزیزان:
