(8) رباخوارى: كه در این باره فرموده است: كسانى كه ربا مى‏خورند نتوانند بایستند جز مانند آن كه به وسوسه و فریب شیطان دیوانه شده است‏ (10).

(9) زنا: در این باره نیز آمده است: به زنا نزدیك نشوید كه آن كارى بس زشت و راهى بسیار ناپسند است‏ (11). و نیز گفته شده است: آنان زنا نمى‏ كنند و هر كس چنین كند كیفرش را خواهد یافت‏ (12).

(10) سوگند دروغ: قرآن در این باره فرماید: به راستى آنان كه پیمان و سوگندهاى خود را به بهایى اندك بفروشند هیچ بهره‏اى در آخرت براى آنان نیست و خدا با ایشان سخن نگوید و در روز قیامت به آنان ننگرد و پاكشان نسازد و برایشان عذاب دردناكى است‏ (13).

(11) خیانت: و درباره خیانت فرموده است: هر كس خیانت ورزد به كیفر آن خواهد رسید (14).

(12) ندادن زکات: در این باره قرآن گوید: و كسانى را كه طلا و نقره ذخیره مى‏كنند و آن را در راه خدا انفاق نمى‏كنند به عذابى دردناك مژده ده. روزى كه در آتش دوزخ گداخته شوند و پیشانى و پشت و پهلوى آنها را بدان داغ نهند و به آنها بگویند این است آنچه براى خود ذخیره كردید پس اكنون بچشید آنچه را كه جمع مى‏كردید (15).

(13) گواهى دروغ: در این باره قرآن فرموده است: و كسانى كه شهادت دروغ ندهند (16).

 (14) كتمان شهادت: در این باره فرماید: هر كس شهادت را كتمان كند قلبش گنهكار است‏ (17).

(15) شراب نوشى: در این باره در حدیث آمده است: نوشنده شراب چون پرستنده بت است.

(16) ترك نماز: پیامبر صلی الله علیه وآله در این باره فرمود: هر كس به عمد نماز را ترك كند خدا و رسول او از وى بى‏زار خواهند بود.

(17) پیمان‏شكنى و قطع رحم: قرآن در این باره گوید: كسانى كه پیمان خدا را پس از بستنش مى‏شكنند و آنچه را كه خداوند به وصل آن فرمان داده، قطع مى‏كنند و در زمین فساد به بار مى‏آورند اینانند زیانكاران‏ (18).

(18) سخن ناروا: در قرآن آمده است: و از سخن ناروا پرهیز كنید (19).

(19) گستاخى در برابر خدا: قرآن گوید: پس آیا از مكر خدا ایمن شدند، پس از مكر خداوند ایمن نشوند مگر گروه زیانكاران‏ (20).

(20) ناسپاسى نعمت: قرآن در این باره فرماید: و اگر كفر ورزید به راستى كه عذاب من سخت است‏ (21).

(21) كم‏فروشى: كه قرآن درباره آن گفته است: واى بر كم‏فروشان‏ (22).

(22) لواط: قرآن درباره آن فرماید: كسانى كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند (23).

(23) بدعت: كه پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: هر كس در چهره بدعت‏گذارى خندید به تحقیق او را بر تباه كردن دین خود یارى كرده است‏.(24)

در پایان به این نکته باید توجه شود که امام صادق علیه السلام در برشمردن گناهان کبیره در قرآن گاهی به روایت نبوی استشهاد می کنند و به آیه ای از قرآن اشاره ندارند؛ شاید از این باب باشد که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله هر آنچه فرموده نیز وحی است و از خود سخنی نمی گوید همانطور که خود قرآن به این مطلب اذعان دارد: «ما ینطق عن الهوی؛ ان هو الاّ وحیُ یوحی». و  از طرفی کلام ایشان ناظر به آیات قرآنی و جهت تبیین آنان است و جدای از آن نیست.[25]

پی نوشت:

1. طبرسى، احمد بن على ، غفارى مازندرانى، احمد، الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی) / ترجمه و شرح غفارى، مرتضوى - تهران، چاپ: اول، 1371 ش. ج‏2، ص 139

2. نساء/ 31

3. نساء/ 48

4. یوسف/ 87

5. مریم/ 32

6. نساء/ 93

7. نور/ 23

8. نساء/ 10

9. انفال/ 16

10. بقره/ 275

11. اسراء/ 32

12.فرقان/ 68

13.آل عمران/ 77

14. آل عمران/ 161

15.توبه/ 35- 34

16. فرقان/ 71

17. بقره/ 283

18. بقره/ 27

19. حج/ 30

20. اعراف/ 99

21. ابراهیم/ 7

22. مطففین/ 1

23. نجم/ 32

24. سید محسن امین عاملى / مترجم على حجتى كرمانى‏، سیره معصومان، ناشر: سروش‏، تهران‏، چاپ:دوم ‏1376ش، ج‏6، ص 60  تا ص62.  

25. نجم/3- 4

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: