ابوذر کاظمیان سورکی

بیشتر عمر ما انسانها به هدر می رود؛ خوابهای زیاد، سخن بیهوده و لغو، بیکاری و کسالت و بی حوصلگی... همه مصداق تلف کردن عمر است. اما آنچه که بیشتر آزاردهنده است اینکه عمر انسان در راه شر و پلیدی هزینه شود. به همین دلیل است که باید در طول عمر قدر زمان و مکان در زندگی را بدانیم. بودند کسانی که قدر زمانهای زندگی را دانسته و در یک لحظه با تحولی که در آنها ایجاد شده است از راه بیهوده بازگشته و به مسیر الهی طی طریق کردند مانند فضیل عیاض و حربن یزید ریاحی.

زمان و مکان در قرآن
لذا یکی از نعمتهای بزرگی که خداوند در اختیار ما قرار دادند نعمت زمان و مکان است. همانطور که خداوند در قرآن به این نعمت بزرگ یعنی مکان و زمان اشاره می فرمایند:
«الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِراشاً [بقره/22]  آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان (جوّ زمین) را همچون سقفى بالاى سر شما قرار داد.»
«أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا [نباء/6] آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم.»
«لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ [قدر/3] شب قدر بهتر از هزار ماه است!»
«قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا [مزمل/2] به پا خيز شب را مگر اندكى.»
بهمین دلیل خداوند عالم، مکان و زمان هایی را مورد توجه قرار داده است.