ندای وحی

پیش گفتار

دیرباز، هرگاه قدرتی قصد سرنگونی حکومتی را داشت، اگر توان نظامی و قدرت لشکرکشی نداشت یا جنگ را امکان پذیر نمی دید، می کوشید با روش های گوناگونی غیر از تهاجم نظامی به هدف خود برسد. امروزه نیز به دلیل پیشرفت های شگرف دانش بشری، به وجود آ مدن نسل جدیدی از رسانه ها، رشد چشمگیر تکنولوژی، گسترش جوامع آزادی خواه و نیز افزایش قدرت دولت ها در مقابله با تهاجم نظامی دشمن، رویکرد حکومت های استعماری جهان به تهدیدات نرم و جنگ نرم، بیش از پیش شده است.

دشمنان انقلاب اسلامی به ویژه امریکا نیز تهدیدات نرم علیه ایران را راهبردی امنیتی معرفی کرده اند. نمونه ای از این تهدیدات در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری بر همگان آشکار شد. آگاهی از وجود چنین تهدیدی و نیز آشنایی با شیوه های به کار گرفته شده و نیز شناسایی اهداف دشمن در تهدید نرم، سبب افزایش بصیرت سیاسی در همگان می شود و آنان را با راه های مقابله با آن آشنا می سازد.

1. ضرورت دشمن شناسی از دیدگاه قرآن

دشمن شناسی، از دیدگاه اسلام اهمیت بسیاری دارد، چنان که واژه «عدو» به معنای دشمن و مشتقات آن بارها در قرآن کریم آمده و به صورت های گوناگون در آیات متعدد به کار رفته است.

قرآن کریم در آیات مختلفی، دشمنان مسلمانان و فعالیت های آنان علیه مسلمانان را شناسانده است.

الف) دشمنان درونی

خطر دشمن درونی از دشمن بیرونی بیشتر است؛ چرا که انسان هرگاه دشمن را رو در روی خود ببیند، بی شک، از خود دفاع می کند، ولی از آنجا که دشمن درونی پنهان است، انسان از او غافل می شود. از این رو، دشمن درونی ضربه ها و آسیب های جدی تر و شدیدتری وارد می کند. از جمله مهم ترین دشمنان درونی انسان، نفس اماره و شیطان است که در آیاتی به آن اشاره شده است.

نفس اماره

وَ ما أُبَرِّی نَفْسی إِنّ النّفْسَ َلأَمّارَةٌ بِالسّوءِ إِلاّ ما رَحِمَ رَبّی. (یوسف: 53)

و من نفس خود را تبرئه نمی کنم؛ چرا که نفس بی شک، به بدی امر می کند، مگر کسی را که خدا رحم کند.

 شیطان

إِنّ الشّیطانَ کانَ لِْلإِنْسانِ عَدُوّا مُبینًا. (اسراء: 53)

زیرا شیطان همواره برای انسان دشمنی آشکار است.

ب) دشمنان بیرونی

از جمله مهم ترین دشمنان بیرونی مسلمانان کافران و منافقان هستند:

کافران

یا أَیهَا الّذینَ آمَنُوا لاتَتّخِذُوا عَدُوّی وَ عَدُوّکمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیهِمْ بِالْمَوَدّةِ وَ قَدْ کفَرُوا بِما جاءَکمْ مِنَ الْحَقّ یخْرِجُونَ الرّسُولَ.... (ممتحنه: 1-2)

ای کسانی که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی مگیرید [، چنان که] که با آنها اظهار دوستی کنید و حال آنکه بی شک، به آن حقیقت که برای شما آمده است، کافرند [و] پیامبر [خدا] و شما را [از مکه] بیرون می کنند.

منافقان

وَ إِذا رَأَیتَهُمْ تُعْجِبُک أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کأَنّهُمْ خُشُبٌ مُسَنّدَةٌ یحْسَبُونَ کلّ صَیحَةٍ عَلَیهِمْ هُمُ الْعَدُوّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللّهُ أَنّی یؤْفَکونَ. (منافقون: 4)

و چون آنان را ببینی، هیکل هایشان تو را به تعجب وا می دارد و چون سخن گویند، به گفتارشان گوش فرا می دهی، گویی آنان شمعک هایی پشت بر دیوارند (که پوک شده و درخور اعتماد نیستند). هر فریادی را به زبان خویش می پندارند. خودشان دشمنند. از آنان بپرهیز! خدا بکشدشان! تا کجا [از حقیقت] انحراف یافته اند.

مرجفان1 و مجرمان

لَئِنْ لَمْ ینْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَةِ لَنُغْرِینّک بِهِمْ ثُمّ لا یجاوِرُونَک فیها إِلاّ قَلیلاً. (احزاب: 60)

اگر منافقان و کسانی که در دل هایشان مرضی هست و شایعه افکنان در مدینه، [از کارشان] بازنایستند، تو را سخت بر آنان مسلط می کنیم تا جز [مدتی] اندک در همسایگی تو نپایند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: