گناه و اقسام آن
 

تبادل لینک هوشمند

برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ندای وحی و آدرس nedayevahi.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 122104
بازدید دیروز : 63316
بازدید هفته : 335252
بازدید ماه : 657533
بازدید کل : 11049288
تعداد مطالب : 16946
تعداد نظرات : 80
تعداد آنلاین : 1


حدیث موضوعیاک مهدویت امام زمان (عج)اک آیه قرآناک

 
 
نویسنده : اکبر احمدی
تاریخ : سه شنبه 11 / 3 / 1399
يك تقسيم بندى ديگر در مورد گناهان

امام على عليه السلام در گفتارى فرمود:

ان الذنوب ثلاثة ... فذنب مغفور و ذنب غير مغفور و ذنب نرجو لصاحبه و نخاف عليه ...

گناهان بر سه گونه اند: گناه بخشودنى و گناه نابخشودنى و گناهى كه براى صاحبش ، هم اميد (بخشش ) داريم و هم ترس از كيفر.

سپس فرمود: ((اما گناهى كه بخشيده است ، گناه بنده اى است كه خداوند او را در دنيا كيفر مى كند و در آخرت كيفر ندارد. در اين صورت خداوند حكيم تر و بزرگوارتر از آنست كه بنده اش را دو بار كيفر كند.

اما گناهى كه نابخشودنى است ، حق الناس است يعنى ظلم بندگان نسبت به همديگر كه بدون رضايت مظلوم بخشيده نمى شود.

و اما نوع سوم ، گناهى است كه خداوند آن را بر بنده اش پوشانده و توبه را نصيب او نموده است ، و در نتيجه آن بنده هم از گناهش هراسان است و هم اميد به آمرزش پروردگارش دارد، ما نيز درباره ى چنين بنده اى ، هم اميدواريم و هم ترسان .(38)

موارد تبديل گناه صغيره به كبيره

از آيات و روايات استفاده مى شود كه در چند مورد، گناه صغيره ، تبديل به كبيره مى شود و حكم گناهان كبيره را پيدا مى كند از جمله :


 
1 اصرار بر صغيره

تكرار گناه صغيره ، آن را تبديل به گناه كبيره مى كند، و اگر انسان حتى يك گناه كند، ولى استغفار نكند، و در فكر توبه هم نباشد، اصرار به حساب مى آيد.

صغيره همچون نخ نازك و باريكى است كه اگر تكرار شود، طناب و ريسمان ضخيم و كلفتى مى گردد كه پاره كردنش مشكل است .

قرآن درباره ى پرهيزكاران مى فرمايد:

ولم يصروا على ما فعلوا و هم يعلمون (39)

آنان آگاهانه بر گناهانشان ، اصرار نورزند.

امام باقر عليه السلام در شرح اين آيه فرمود:(40)

((اصرار، عبارت از اين است كه كسى گناهى كند و از خدا آمرزش ‍ نخواهد و در فكر توبه نباشد.(41)

اميرمؤ منان على عليه السلام فرمود:

اياك و الاصرار فانه من اكبر الكبائر و اعظم الجرائم (42)

از اصرار بر گناه بپرهيز، چرا كه از بزرگترين جرايم است .

0 از گناهان كوچك غافل نشويم

امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله همراه ياران (در سفرى ) در سرزمين بى آب و علفى فرود آمد، به يارانش فرمود: ائتوابحطب ، ((هيزم بياوريد)) كه از آن آتش روشن كنيم تا غذا بپزيم .

ياران عرض كردند: اينجا سرزمين خشكى است و هيچگونه هيزم در آن نيست !.

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: ((برويد هر كدام هر مقدار مى توانيد جمع كنيد)) آنها رفتند و هر يك مختصرى هيزم يا چوب خشكيده اى با خود آورد و همه را در پيش روى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله روى هم ريختند، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

هكذا تجتمع الذنوب ((اين گونه گناهان ، روى هم انباشته مى شوند))، سپس فرمود:

ايّاكم و الُمحقّرات من الذّنوب ...(43)

از گناهان كوچك بپرهيزيد كه همه آنها جمع و ثبت مى گردد.

امام صادق عليه السلام فرمود:

لا صَغيرة مع الاِصرار(44)

در صورت اصرار، گناه صغيره اى نباشد.


 
2 كوچك شمردن گناه

كوچك شمردن گناه ، آن را به گناه بزرگ تبديل مى كند، براى روشن شدن موضوع ، به اين مثال توجه كنيد:

اگر كسى سنگى به سوى ما پرتاب كند، ولى بعداً پشيمان شده و عذرخواهى كند، ممكن است او را ببخشيم ، ولى اگر سنگ ريزه اى به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگويد: اين كه چيزى نيست ، بى خيالش . او را نمى بخشيم ، زيرا اين كار، از روح استكبارى او پرده برمى دارد و بيانگر آن است كه او گناهش را كوچك مى شمرد. به اين روايات توجه كنيد:

1 امام حسن عسكرى عليه السلام فرمود:

من الذّنوب التّى لا يغفر ليتنى لا اءُؤ اخَذُ الاّ بهذا(45)

از گناهان نابخشودنى اين است كه انسان بگويد: كاش مرا به غير از اين گناه مجازات نكنند.

يعنى آن گناهِ مورد اشاره را كوچك بشمرد.

2 اميرمؤ منان على عليه السلام مى فرمايد:

اءشدّ الذّنوب ما استَهان به صاحبه (46)

بدترين گناهان ، آن است كه صاحبش آن را كوچك بشمرد.

3 امام صادق عليه السلام فرمود:

از گناه حقير و ريز، بپرهيز (سبك مشمار) كه آمرزيده نشود.

عرض كردم : گناهان حقير چيست !؟ فرمود آن است كه :

الرّجل يَذنب فيَقول طُوبى لى لو لم يَكن لى غير ذلك (47)

كسى گناه كند و بگويد خوشا به حال من اگر غير از اين گناه نداشتم .

4 حضرت سجاد عليه السلام در ضمن دعا، به خدا عرض ‍ مى كند:

الّلهم اَعُوذُ بِكَ مِن ... الاِصرارِ عَلى المَاءثَم و استِصغار المَعصيَة (48)

پروردگارا! به تو پناه مى برم از اصرار بر گناهان ، و كوچك شمردن گناه .


 
3 اظهار خوشحالى هنگام گناه

لذت بردن از گناه و شادمانى هنگام انجام گناه ، از امورى است كه گناه را بزرگ مى كند و موجب كيفر بيشتر مى شود. در اينجا به چند روايت توجه كنيد:

اميرمؤ منان على عليه السلام فرمود:

شر الاشرار من تبهّج بالشر(49)

بدترين بدها كسى است كه به انجام بدى خوشحال گردد.

و نيز فرمود:

مَن تَلذّذ بمعاصِى الله ذُلّ(50)

كسى كه از انجام گناه ، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جاى آن لذّت به او مى رساند.

امام سجاد عليه السلام فرمود:

إ يّاك و ابتهاج الذّنب فانّه اءعظم من ركوبه (51)

از شاد شدن هنگام گناه بپرهيز، كه اين شادى بزرگتر از انجام خود گناه است .

و نيز فرمود:

حلاوة المعصية يفسدها اليم العقوبة (52)

عذاب دردناك گناه شيرينى آن را تباه مى سازد.

و از سخنان امام سجاد عليه السلام است :

لا خير فى لذّة من بعدها النّار(53)

در لذتى كه بعد از آن آتش دوزخ است خيرى نيست .

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

من اذنب ذنبا و هو ضاحك دخل النار و هو باك (54)

كسى كه گناه كند و در آن حال خندان باشد وارد آتش دوزخ مى شود در حالى كه گريان است .

4 گناه از روى طغيان

يكى ديگر از امورى كه موجب تبديل گناه كوچك به گناه بزرگ مى شود، طغيان و سركشى در انجام گناه است ؛

امّا مَن طَغى وَ اثَر الحَياة الدّنيا فَاِنّ الجَحِيمَ هِىَ المَاءوى (55)

و اما آنها كه طغيان كردند و زندگى دنيا را مقدم شمردند، بى گمان جايگاهشان دوزخ است .


 
5 مغرور شدن به مهلت الهى

ديگر از امورى كه گناه كوچك را به گناه بزرگ تبديل مى كند، آن است كه گنهكار مهلت خدا و مجازات نكردن سريع او را دليل رضايت خدا بداند و يا خود را محبوب خدا بداند؛

و يقولون فى انفسهم لولا يعذّبنا اللّه بما نقول حسبهم جهنّم يصلونها فَبِئسَ المَصير(56)

گناهكاران در دل مى گويند: چرا خدواند مارا به خاطر گناهانمان عذاب نمى كند؟ جهنم براى آنها كافى است ، وارد آن مى شوند و بد جايگاهى است .

وعده عذاب جهنم براى چنين افرادى ، دليل آن است كه گناه افرادى كه مغرور به عدم مجازات سريع خداوند هستند، گناه كبيره است .


 
6 تجاهر به گناه

آشكار نمودن گناه نيز، گناه صغيره را تبديل به گناه كبيره مى كند، شايد از اين نظر كه آشكار نمودن گناه حاكى از تجرّى و بى باكى بيشتر گنهكار است ، و موجب آلوده كردن جامعه ، و عادى نمودن گناه مى گردد.

اميرمؤ منان على عليه السلام فرمود:

ايّاك و المجاهرة بالفُجور فانّه من اشدّ المآثم (57)

از آشكار نمودن گناهان بپرهيز، كه آن از سخت ترين گناهان است .

و حضرت رضا عليه السلام فرمود:

المستتر بالحسنة يعدل سبعين حسنة و المذيع بالسيّئة مخذول (58)

پاداش پنهان كننده كردار نيك ، معادل هفتار كار نيك است ، و آشكار كننده گناه ، خوار مى باشد.


16
7 گناه شخصيت ها

گناه آنان كه در جامعه ، داراى موقعيت خاص هستند، با گناه ديگران يكسان نيست ، و چه بسا گناه صغيره آنها، حكم گناه كبيره را داشته باشد، زيرا گناه آنها داراى دو بعد است : بعد فردى و بعد اجتماعى .

گناه شخصيت ها و بزرگان از نظر بعد اجتماعى مى تواند زمينه ى اغوا و انحراف جامعه و موجب سستى دين مردم شود.

بر همين اساس ، حساب خداوند با بزرگان و شخصيت ها، غير از حساب او با ديگران است .


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





موضوعات مرتبط: گناه شناسی
برچسب‌ها: گناه شناسی
 
 
این وب سایت جهت بسط وگسترش فرهنگ قرآنی ، با لا بردن سطح آگاهیهای دینی اعتقادی تربیتی