روزی
یکی از نام های مبارک خداوند، رزّاق است.(3) هیچ جنبنده ای در روی زمین نیست جز آن که روزی اش بر عهده خداست.(4) امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید: «مردم نان خورهای خدایند. خداوند روزی آنها را ضمانت و خوراکشان را مقدّر کرده است».(5) در این میان، اموری هم در کم و زیاد شدن روزی مؤثرند. به عنوان مثال، نیکوکاری، خوش اخلاقی، دعا برای دیگران، صدقه دادن و نیت پاکیزه سبب زیادی روزی می شوند. در مقابل، گناه، پایمال کردن حقّ مردم و حرام خواری از عوامل کاهش روزی اند. در آیه ای آمده است: «آن را که کفر ورزید، روزی کمی به او می دهیم».(6) بر این اساس، اگر عده ای از کافران را به ظاهر برخوردار از نعمت های فراوان می بینیم، این آسایش ظاهری در واقع بستری است برای گرفتاری بیشتر آنها، چون از آن در مسیر بدبخت کردن خودشان استفاده می کنند، ولی امکانات مؤمنان هر چند کم باشد، وسیله رسیدن آنها به نعمت جاودانند.
______________________________
1. بقره: 124.
2. بقره: 129.
3. «ان اللّه هو الرزّاق». ذاریات: 58.
4. هود: 60.
5. نهج البلاغه، خطبه 91.
6. بقره: 201.
جهنمی به نام ستم
در آموزه های دینی، از ستم به عنوان بزرگترین گناه یاد شده و در قرآن کریم بارها به پی آمدهای بد آن اشاره شده است. خداوند در آیه ای می فرماید: «خداوند گروه ستمگران را هدایت نمی کند».(1) در جای دیگر علّت نابودی بسیاری از امت ها را ستم پیشگی آنها ذکر می کند و می فرماید: «پیش از شما بسیار نسل ها را که ستم کردند و به پیامبران شان که با حجت ها به سویشان آمده بودند ایمان نیاوردند؛ هلاک کردیم».(2) امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره فرموده است: «برای زوال نعمت های خدا و شتاب بخشیدن به خشم و انتقام او، هیچ چیزی کارگرتر از ستمگری نیست، زیرا خداوند دعای ستمدیدگان را می شنود و همواره در کمین ستمگران است».(3) یکی از بدترین آثار ستم، محروم شدن از مقام های کمال، تعالی و شایستگی ها است. قرآن کریم در جواب خواسته یکی از پیامبران برای جانشینی فرزندش فرمود: «پیمان من به ستمکاران نمی رسد».(4)
نظرات شما عزیزان: