و: إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»
: ترس از خدا براى علما است و بس.
ترس از خدا میوه علم است و كسى كه از خدا نترسد، علم ندارد، و ترس چراغ نفس است و به وسیله آن از تاریكىهایش بیرون مىآید.
ترس صرفا از آن كسى نیست كه اشك از چشمش روان است، و این معنا خوفى كاذب به حساب مىآید، بلكه شخص ترسان كسى است كه كارهایى را كه مؤاخذه و عذاب دارد ترك كند، و اگر مردم از دوزخ مىترسیدند، چنان كه از فقر مىترسند، از آن ایمن مىشدند، و گرد گناه نمىرفتند.
دل مؤمن تا هنگامى كه از پل صراط نگذشته آرام نمىگیرد، و هر كس در دنیا از خدا خوف داشته باشد؛ در آخرت، در امان خواهد بود. چنان كه خداوند مىفرماید: سوگند به عزّتم، براى هیچ بندهاى دو ترس و دو ایمنى قرار نمىدهم؛ پس كسى كه در دنیا از من بترسد، در آخرت به او ایمنى مىدهم، و هر كسى در دنیا از من نترسد، در آخرت او را مىترسانم، پس كسى كه ترس داشته باشد، در تمام ساعات انتظار عقوبت دارد.
و ترس از دلى رخت برنمىبندد، مگر اینكه كاخ ایمانش ویران باشد، و مراقبت دائمى از نفس، در پنهان و آشكار، خوف خدا را در دل ایجاد مىنماید و از نشانههایش، كوتاهى آرزوها و جدیّت در كار و داشتن ورع و پرهیزكارى است.
مردى از پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلم پرسید: معناى آیه:
وَ الَّذِینَ یُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلى رَبِّهِمْ راجِعُونَ «مومنون 60»: و كسانى كه كارهایى انجام مىدهند و دلهاشان ترسان است، آنان به سوى خدا بازمىگردند.
آیا به معناى این است كه: شخص زنا و دزدى مىكند و شراب مىخورد و سپس ترسان است؟
فرمود: نه، بلكه انسان روزه مىگیرد و نماز مىخواند و صدقه مىدهد و در عین حال از خدا مىترسد كه مبادا عباداتش قبول نشود.
و هر گاه خوف خدا در دلى جاى گیرد، هوا و هوس و زمینه شهوت و علاقه به دنیا در او نابود مىگردد، و آثار حزن و اندوه در صورتش آشكار مىشود.
نظرات شما عزیزان: