[1] آل‏عمران : 159 :
فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ «لِنْتَ» لَهُمْ وَ لَوْ «كُنْتَ» فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ «حَوْلِكَ» «فَاعْفُ» عَنْهُمْ وَ «اسْتَغْفِرْ» لَهُمْ وَ «شاوِرْهُمْ» فِي الْأَمْرِ فَإِذا «عَزَمْتَ» «فَتَوَكَّلْ» عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ «الْمُتَوَكِّلينَ»
به (برکت) رحمت الهي، در برابر آنان [= مردم‌] نرم (و مهربان) شدي! و اگر خشن و سنگدل بودي، از اطراف تو، پراکنده مي‌شدند. پس آنها را ببخش و براي آنها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامي که تصميم گرفتي، (قاطع باش! و) بر خدا توکل کن! زيرا خداوند متوکلان را دوست دارد.

[2] آل‏عمران : 164 :
لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ «رَسُولاً» مِنْ أَنْفُسِهِمْ «يَتْلُوا» عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ «يُزَكِّيهِمْ» وَ «يُعَلِّمُهُمُ» الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبينٍ
خداوند بر مؤمنان منت نهاد [= نعمت بزرگي بخشيد] هنگامي که در ميان آنها، پيامبري از خودشان برانگيخت؛ که آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاک کند و کتاب و حکمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهي آشکاري بودند.

[3] الفتح : 29 :
«مُحَمَّدٌ» «رَسُولُ اللَّهِ» وَ الَّذينَ «مَعَهُ» أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ «تَراهُمْ» رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سيماهُمْ في‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظيماً
محمد (صلي الل عليه وآله) فرستاده خداست؛ و کساني که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند؛ پيوسته آنها را در حال رکوع و سجود مي‌بيني در حالي که همواره فضل خدا و رضاي او را مي‌طلبند؛ نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است؛ اين توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است، همانند زراعتي که جوانه‌هاي خود را خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محکم شده و بر پاي خود ايستاده است و بقدري نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتي وامي‌دارد؛ اين براي آن است که کافران را به خشم آورد (ولي) کساني از آنها را که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده‌اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظيمي داده است.

[4] الحاقة : 40 :
إِنَّهُ «لَقَوْلُ رَسُولٍ كَريمٍ»
که اين قرآن گفتار رسول بزرگواري است،

[5]النجم :2،3و4
وَ «النَّجْمِ» إِذا «هَوى‏» * ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ «ما غَوى‏» * وَ «ما يَنْطِقُ» عَنِ الْهَوى‏
سوگند به ستاره هنگامي که افول مي‌کند، که هرگز دوست شما [= محمد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، و هرگز از روي هواي نفس سخن نمي‌گويد!

[6]التكوير : 22 :
وَ ما «صاحِبُكُمْ» بِمَجْنُونٍ
و مصاحب شما [= پيامبر] ديوانه نيست!

[7] النساء : 64 :
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ «لِيُطاعَ» بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ «جاؤُكَ» فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ «الرَّسُولُ» لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحيماً
ما هيچ پيامبري را نفرستاديم مگر براي اين که به فرمان خدا، از وي اطاعت شود. و اگر اين مخالفان، هنگامي که به خود ستم مي‌کردند (و فرمانهاي خدا را زير پا مي‌گذاردند)، به نزد تو مي‌آمدند؛ و از خدا طلب آمرزش مي‌کردند؛ و پيامبر هم براي آنها استغفار مي‌کرد؛ خدا را توبه پذير و مهربان مي‌يافتند.

[8] الأنعام : 54 :
وَ إِذا «جاءَكَ» الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا «فَقُلْ» سَلامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ
هرگاه کساني که به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند، به آنها بگو: «سلام بر شما پروردگارتان، رحمت را بر خود فرض کرده؛ هر کس از شما کار بدي از روي ناداني کند، سپس توبه و اصلاح (و جبران) نمايد، (مشمول رحمت خدا مي‌شود چرا که) او آمرزنده مهربان است.»

[9] الشعراء : 215 :
وَ «اخْفِضْ» «جَناحَكَ» لِمَنِ «اتَّبَعَكَ» مِنَ الْمُؤْمِنينَ
و بال و پر خود را براي مؤمناني که از تو پيروي مي‌کنند بگستر!

[10] آل‏عمران : 31 :
«قُلْ» إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ «فَاتَّبِعُوني‏» يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ
بگو: «اگر خدا را دوست مي‌داريد، از من پيروي کنيد! تا خدا (نيز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد؛ و خدا آمرزنده مهربان است.»

[11] القلم : 4 :
وَ «إِنَّكَ» لَعَلى‏ «خُلُقٍ» «عَظيمٍ»
و تو اخلاق عظيم و برجسته‌اي داري!

[12] الأنفال : 33 :
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ «أَنْتَ» فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
ولي (اي پيامبر!) تا تو در ميان آنها هستي، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نيز) تا استغفار مي‌کنند، خدا عذابشان نمي‌کند.

[13] الأنعام : 33 :
قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ «لَيَحْزُنُكَ» الَّذي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ «لا يُكَذِّبُونَكَ» وَ لكِنَّ الظَّالِمينَ «بِآياتِ اللَّهِ» يَجْحَدُونَ
ما مي‌دانيم که گفتار آنها، تو را غمگين مي‌کند؛ ولي (غم مخور! و بدان که) آنها تو را تکذيب نمي‌کنند؛ بلکه ظالمان، آيات خدا را انکار مي‌نمايند.

[14] الأنعام : 34 :
وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ «قَبْلِكَ» فَصَبَرُوا عَلى‏ ما كُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّى أَتاهُمْ نَصْرُنا وَ لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ وَ لَقَدْ «جاءَكَ» مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلينَ
پيش از تو نيز پيامبراني تکذيب شدند؛ و در برابر تکذيبها، صبر و استقامت کردند؛ و (در اين راه،) آزار ديدند، تا هنگامي که ياري ما به آنها رسيد. (تو نيز چنين باش! و اين، يکي از سنتهاي الهي است؛) و هيچ چيز نمي‌تواند سنن خدا را تغيير دهد؛ و اخبار پيامبران به تو رسيده است.

[15] الحجر : 72 :
«لَعَمْرُكَ» إِنَّهُمْ لَفي‏ سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ
به جان تو سوگند، اينها در مستي خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‌اند)!

[16] الطارق : 17 :
«فَمَهِّلِ» الْكافِرينَ «أَمْهِلْهُمْ»
رُوَيْداً حال که چنين است کافران را (فقط) اندکي مهلت ده (تا سزاي اعمالشان را ببينند)!

[17] البروج : 12 :
إِنَّ بَطْشَ «رَبِّكَ» لَشَديدٌ
گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت به يقين بسيار شديد است!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: