پیـــام های آسمــانی
جزء بیست و یکم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. كُلُّ نَفْسٍ ذَائقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
هر نفسى، چشنده ى مرگ است سپس
به سوى ما باز گردانده مى شويد.
مرگ، استثنا ندارد و براى همه است.
«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ»
مرگ، پايان كار نيست، بازگشت به مبدأ است.
«إِلَيْنا تُرْجَعُونَ»
(عنکبوت، 57)
2 .وَ الَّذِينَ جَاهَدُواْ فِينَا لَنَهدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِين
كسانى را كه در راه ما مجاهدت كنند، به راه هاى خويش
هدايتشان مى كنيم، و خدا با نيكوكاران است.
خداوند، هم راه قرب را به ما نشان مى دهد و هم تا
رسيدن به مقصد، دست ما را مى گيرد.
«لَنَهْدِيَنَّهُمْ ... لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ»
(عنکبوت، 69)
روميان مغلوبِ (ايرانيان) شدند. (اين شكست) در نزديكترين
سرزمين (رخ داد) ولى آنان بعد از مغلوب شدن، در آينده ى
نزديكى پيروز خواهند شد.
با يك شكست، مأيوس نشويد.
«غُلِبَتِ ... سَيَغْلِبُونَ»
(روم، 3)
4 .وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لَكِنَّ أَكْثرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُون
(اين پيروزى) وعده ى الهى است. خداوند وعده اش را تخلّف
نمى كند ولى بيشتر مردم نمى دانند.
اكثر مردم در وفا كردن خداوند به وعده هايش ترديد دارند.
«لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ»
(روم، 6)