امام حسن عسکری علیه السّلام تنها امامی که دشمنانشان نگذاشتند به حج مشرّف شوند.

تنها امامی که به حج مشرف نشدند بلکه بهتر است گفته شود که نگداشتند به حج بروند امام حسن عسگری (سلام الله علیه) بوده است ومدت امامت آن حضرت شش سال بیشتر نبوده است .
در این مدت یا در زندان به سر می بردند ویا محصور بودند وعلت این امر هم ترس دشمنان از مهدی موعود بوده است به این معنا که آنها می دانستند که فرزند امام عسگری منجی عالم است وبرپا کننده عدالت می باشد از آن جایی که خلفای وقت ظالم بودند واز به دنیا آمدن آن حضرت وحشت داشتند برای پیشگیری از به دنیا آمدن آن حضرت تدابیر شدیدی اندیشیدند از آن جمله زندان کردن ومحصور نمودن پدر بزرگوارشان امام عسگری (سلام الله علیه) بوده است وبا این حرکت خیال کردند که می توانند با اراده ومشیت الهی مقابله کنند غافل از آن که اگر اراده الهی به امری تعلق بگیرد اگر تمام قدرتهای عالم جمع شوند حتی قادر نخواهند بود برگی را از درخت جدا کنند تا چه رسد که از به دنیا آمدن مهدی امت جلوگیری کنند.

دوستی نوشته:

"روحانی کاروانمان همان‌طور که داشت ما را نصیحت می‌کرد که: «اوقاتی که در مکه هستیم را باید غنیمت شمریم. مدینه را یک هفته تجربه کردیم و دل خود از محبت اهل بیت زنده نمودیم.اینجا ‌ مکه محل مزد گرفتن است محل اوج گرفتن دل‌های زنده است.

مگر نه اینکه دل شما زنده شد به مهر اهل بیت پس اوج بگیرید» بعد مثل اینکه تازه یاد چیزی افتاده باشد ادامه داد: «فکر نکنید کم جایی آمده‌اید. بیاد همه باشید اصلا به نیابت از بقیه طواف کنید.عمره به جای آورید. در این دنیا خیلی‌ها بوده وهستند که عاشق بودند ولی نتوانستند به زیارت خانه‌خدا بیایند». بعد صدایش را آهسته‌تر‌ کرد و سرش را پایین آورد و گفت:«یکی از کارهایی که شیعیان می‌کنند و خیلی خداپسندانه است، حج عمره به نیابت از رهبر و مولایشان امام حسن عسگری(ع) به جای می‌آورند. حاج‌آقا صدایش را بلندتر کرد‌ و ادامه داد؛

می‌دانید برادرها! و خواهرها! ایشان چنان در بند و زندان حکومت جور عباسی بودند که نمی توانستند حتی برای حج و زیارت خانه خدا سفر کنند. هر چند که صاحب کون و مکان، امامان معصوم(ع) ما هستند ولی در ظاهر قضیه امام حسن(ع) به زیارت خانه خدا مشرف نشده‌اند تا سندی باشد بر دیگر دلایل مظلومیت امامان ما. و ما حج عمره به نیابت از امام خود به جای آوردیم و چه زیباست و شیرین.

طوافمان رنگ و بویی دگر به خود گرفت و سعی صفا و مروه‌مان با صدای قلب‌هایمان درآمیخت. نماز پشت مقام ابراهیم را تقدیم به ساحت آن معصوم کردیم. تحفه‌ای برای او بردیم تا شاید بر ما نظری از کرامت و شفاعت بیندازد. سالیانه هزاران نفر از شیعیان به حج مشرف می‌شوند و از طرف امامشان و به نیابت از ایشان افتخار پیدا می‌کنند که حج به جای آورند. آری بالاتر از این مگر افتخار وجود دارد که انسان برای امام خویش کاری آن هم یک چنین عملی انجام دهد. و چه زیباست و عبرت‌آموز و این‌گونه امامان ما در طول تاریخ ماندگار شدند و دشمنان ایشان نابود."

ولی به راستی از چه می‌هراسیدند؟!

امام ما را در پادگان و در محاصره خویش درآورده بودند. برای آنکه او صاحب فرزندی نشود؟! چه خيال باطلي و چه بد انديشه‌اى! چون خدا هر آنچه خواهد به انجام رساند و مهدی را به دنیا ‌آورد و او را قائم آل محمد قرار داد.

امام حسن عسگری(ع)در عمر کوتاه خود با تشکیل و تقویت شبکه انسانی از شیعیان راستین، پیام خویش را به گوش همه مسلمانان می‌رسانید. زیارت «جامعه‌کبیره» از دعاهای معروف شیعه از زبان معصوم ایشان منتشر شده است؛ همان دعایی که امام زمان همگان را به خواندن بسیار آن دعوت می‌نماید.