تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
ایثار عباس علیه السلام
اگر نعمت ولایت، باعث اكمال دین است، عباس علیه السلام گام بر قله كمال دین و تمام نعمت نهاد، آن هم در زمانی كه اكثر مردم گرد گوساله های سامری سرگردان اند. او در كنار امامش، گویی در سایه آفتاب بود و امام را مظهر صفات و اراده الهی می دانست و خویش را فانی در راه امامت می دید.
در شب عاشورا او اولین كسی بود كه به ندای یاری طلبی امام (ع) لبیك گفت . روز عاشورا نیز مسلم بود كه همه یاران اباعبدالله علیه السلام به شهادت می رسند، ولی ایثار ابوالفضل علیه السلام اجازه نداد كه برادران تنی و كوچكترش (عبدالله، جعفر و عثمان) شهید شدنش را ببینند و جگر سوخته و داغدار گردند از این رو ترجیح داد آن گلها مقابل چشمانش پرپر شوند و اجر صبر بر شهادت و مقام معنوی خانواده شهیدان را كسب كند
حضرت عباس علیه السلام اراده خویش را در اختیار تام امامت می بیند و همه هستی اش را تقدیم امام می كند و همین است معنی ایثار و نثار؛ ایثار یعنی دیگری را بر خود مقدم داشتن. و جز امام حسین علیه السلام كه مظهر اراده الهی است چه كسی سزاوارتر؟ و ابوالفضل علیه السلام همه خواسته های خویش را محو اراده امام كرد؛ او غیرت، شجاعت و توان دشمن كشی بی برنامه، و هجوم گاه و بیگاه را داشت؛ ولی بی اجازه امام، شمشیر نمی زد پست فطرتی های بنی امیه دلش را به درد آورد ولی چون امام سفارش می كرد: «تو بمان، انت صاحب لوایی» (تو علمدار منی) ، صبر پیشه می كرد و خواست خویش را فراموش می نمود تا این كه رخدادهای بی ادبانه دشمن، دل غیرتمند او را به درد آورده و دیگر نتوانست جنایات اموی ها در حق امامش را تحمل نماید و در نهایت نزد حسین علیه السلام آمد و عرض كرد: «قد ضاق صدری و سئمت من الحیاة» (سینه ام تنگی می کند...) (2)؛ ولی با این همه، تسلیم فرمان امامش بود و بالاتر، آن كه او نتوانست سیراب شود و امامش عطشان بماند؛ لذا هنگامی كه خود را به شریعه فرات رسانید و كفی از آب برگرفت تا بنوشد، با یاد جگر تشنه حسین، آب را ریخت و گفت: «ما هذا فعال دینی» این شیوه من نیست!
در شب عاشورا هم او اولین كسی بود كه به ندای یاری طلبی امام علیه السلام لبیك گفت . روز عاشورا نیز مسلم بود كه همه یاران اباعبدالله علیه السلام به شهادت می رسند، ولی ایثار ابوالفضل علیه السلام اجازه نداد كه برادران تنی و كوچكترش (عبدالله، جعفر و عثمان) شهید شدنش را ببینند و جگر سوخته و داغدار گردند از این رو ترجیح داد آن گلها مقابل چشمانش پرپر شوند و اجر صبر بر شهادت و مقام معنوی خانواده شهیدان را كسب كند و آنان را پیش از خویش، در خون غلطان ببیند.(3)
همچنین در سه روزی كه در كربلا آب كمیاب بود، قدری آب را سهمیه بندی كردند؛ ولی سه تن: امام، زینب و عباس علیهم السلام حتی از سهمیه خویش استفاده نكردند.(4)
هرگز تاریخ، چنین صمیمیت و صفایی ندیده است و هرگز در قاموس انسانیت وفایی زیباتر از وفای عباس علیه السلام ثبت نشده است. آری اوست اسوه ایثار و وفا و صفا و نثار و ایثار.
از این رو امام صادق علیه السلام در زیارتش خطاب به او می فرماید: «اشهد لقد نصحت لله و لرسوله ولاخیك فنعم الاخ المواسی». (شهادت می دهم كه خیرخواهی كردی هم برای دین خدا هم برای فرستاده او و هم برای برادرت، پس تو چه نیكو برادری هستی كه مواسات كردی) (5)
و این است رمز مقامی كه سایرین به آن غبطه می خورند.
پی نوشت:
1) قهرمان كربلا، صص 221 - 228، نقل از كبریت احمر، ج 4، ص 24.
2) بحارالانوار، ج 45، ص 41.
3) ارشاد مفید، اعلام الوری .
4) پیشوای شهیدان، سید رضا صدر، ص 322.
5) زیارت حضرت عباس علیه السلام.
نظرات شما عزیزان:
