ندای وحی

*اسرار وجود ، خام  آشفته بماند

  وان گوهر بس شریف ، ناسفته بماند

  هر کس ز سر قیاس ، حرفی گفتند

  آن نکته که اصل بود ، نا گفته بماند!                        (بو علی سینا)

*اقلیم دل ، بزور میسّر نمی شود

  این فتح ، بی شکست میسّر نمی شود .                    (کلیم کاشانی)

*از آن پروانه بر فانوس هر دم می زند خود را

  که خواهد با عزیز خویش ، در یک پیرهن باشد .          ( شهید قمی)

*ای وای بر آنمرغ گرفتار ، که روزی

 صیّاد شود غافل ، و در دام بمیرد ! .                          (علینقی کمره ای)

*ای وا ی بر اسیری ، کز یاد رفته باشد

  در دام مانده مرغی ، صیّاد رفته باشد .                      (حزین لاهیجی)

*اگر ابر بهاران گردد آه گریه آلودم

  بجای سبزه ، فریاد از دل پروانه بر خیزد .                            (صائب تبریزی)

*اندر دل بی وفا ، غم و ماتم باد

 وآنرا که وفا نیست ، ز عالم کم باد.                           (شمس تبریزی)

*ای کبک خوش خرام، که خوش میروی بناز

  غرّه مشو که ، گربۀ مسکین نماز کرد .                      (حافظ )

*ای ساربان! آهسته ران ، کآرام جانم می رود

  آن دل که با خود داشتم ، با دلستانم می رود.             (سعدی)

*از پریدنهای رنگ و ، وز تپیدنهای دل

  عاشق بیچاره هر جا هست ، رسوا می شود .               (سالک یزدی)

*از مکافات بیندیش ، که در شرع وفا

   گردن شمع بخونخواهی پروانه زدند .                       (وصال شیرازی)

*ای مرغ سحر ! عشق ز پروانه بیآموز

  کان سوخته را جان شد ، و آواز نیامد

  این مدّعیان، در طلبش بی خبرانند

کانرا که خبر شد ، خبری باز نیامد.                           (سعدی)

*اگر نشاندنِ خون، از خواص عنّاب است

  چرا هوای لبت ، خون من بجوش آرد؟!                     (ظهیر فارابی)

*آتش عشق ، بدین سوز نبوده است نخست

  هر که پیدا شده ، بروی زده دامانی چند .                            (ملهی)

*آخر همه کدورت گلچین و باغبان

  گردد بَدل به صلح چو فصل خزان رسید .                            (کلیم کاشانی)

*آسوده خاطران چمن را چه آگهی

  از ناله ای که ، مرغِ گرفتار می کند؟.                       (طاهر نائینی)

*آنکس که نظر بر گل زیبای من افکند

  گل عنچۀ خود را به کف پای من افکند .                           (اُمرائی)

*آخر مهر و محبّت ، نه همین سختن است

 تا چه ها بر سر خاکستر پروانه رود.                      (ذوقی اردستانی)

*آمد بهار و رفت و من از کنج آشیان

  وقتی بر آمدم که ، گلی در چن نماند .                    (عاشق اصفهانی)

*این شرح بینهایت ، کز حسن یار گفتم

  حرفی است کز هزاران اندر عبارت آمد.                          ؟

*اگر ز روی تو بوئی به من رساند باد

 به مژده جان جهان را ، بباد خواهم داد .                                      ؟

*اندکی از گل روی تو ، به بلبل گفتم

 آن تنگ حوصله ، رسوای گلستانم کرد !                           ؟

*ای دوست بر جنازۀ دشمن چه بگذری

  شادی مکن که بر سرت این ماجرا رود!                           ؟

*اگر زلفت ندارد قصد آزار مسلمانان

  چرا هر کس از آن عقرب صفت بی تاب می گردد ؟                      ؟

*اگر در دل نگهدارم غمش ، ترسم به جان افتد

  و گر دم بر زنم ، ترسم که ناگه بر زبان افتد .                    ؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: