(نفر اول) سلام!
؟
الو!
جواب نمیدی؟ سلام کردم.
چقدر عکس پروفایلت باحاله! کجاست؟
(نفر دوم) سلام. آره. خودم عکسشو گرفتم.
(نفر اول) واقعا! عالیه! پس لازم شد چند تا عکس ازم بگیری? راستی اسم من سیاوشه. اسم تو چیه؟

به نظر شما این گفتگو چطور ادامه پیدا می‎کند و چه عاقبتی دارد؟
ممکن است رابطه‌ای معمولی باشد‌؛ شاید کسی واقعاً آنقدر تحت تأثیر یکی از ویژگی‌های ما قرار بگیرد که وارد گفتگوی (چت) خصوصی‌مان شود و نظرش را ابراز کند! اما آیا همیشه همه چیز همین‌قدر طبیعی و آرام است؟
اغلب انسانها «دیده شدن» را دوست دارند. این یک حقیقت است که همه دوست دارند آثارشان، توانایی‌هایشان یا حتی زیبایی‌شان دیده شود. ممکن است به دلیل ارزش‌هایی که در طول زندگی توسط خانواده و جامعه به افراد آموزش داده می‌شود، این میل درونی را کنترل کنند؛ اما بچه‌ها هنوز در حال آموزش و رشدند... لازم است به نیازهایشان توجه کنیم و پشتیبانشان باشیم. گاهی این هدیه‌های کوچک را پشت مشکلات بزرگ و مشغله‌های فراوان زندگی (که بخش مهمی از آنها را برای بهتر شدن زندگی! و آینده! فرزندمان انجام می‌دهیم.) گم می‌کنیم و نمی‌بینیم. به عبارتی به نیاز «دیده شدن» فرزندمان که هر روز مشتاقانه در حال کشف جهان و بروز تواناییهایش است، پاسخ نمی‌دهیم.
در جایی دیگر، ظاهراً دور اما همین نزدیکی‌ها ... کسی فرزندتان را می‌بیند و او را از خانه‌تان و در حالی که کنار خودتان نشسته می‎رباید. فرزندتان بدون جیغ و فریاد و تقلا برای نجات، حتی با کمال میل به همراه رباینده می‌رود؛ فرزندتان شیفته دیده شدن است و جذب کسی می‎شود که او را دیده است؛ چون هنوز کاملاً نمی‎تواند توجه واقعی و بدلی را تشخیص دهد.
اگر فرزندتان در محیط خانواده دیده نشود، به فضای مجازی می‌رود و به شیوه‌ای که بلد است خود و آثارش را به نمایش می‌گذارد و اگر کسی که سر راه فرزندتان قرار می‌گیرد سودجو باشد!...
***
چندی بعد فرزندتان آسیب‌خورده و پریشان نزدتان برمی‌گردد یا خدای نکرده در فضای مجازی گم می‌شود. آسیب‌های فضای مجازی کبودی و ورم به جا نمی‏گذارند که خیلی زود متوجه آنها شوید... پس لطفاً تا دیر نشده همراه فرزندتان باشید.
و در پایان چند پیشنهاد برای تأمین نیاز به دیده شدن فرزندانتان:
• برای فرزندانتان وقت بگذارید. ساعتی از روز را فقط به فرزندانتان اختصاص دهید. حرفهایشان را بشنوید؛ کارها و فعالیتهایشان را ببینید؛ درباره خواسته‌ها و آرزوهایشان با آنها گفتگو کنید؛ با آنها به گردش بروید و بازی کنید.
• استعداد و علایقشان را کشف کنید و کمکشان کنید که آنها را رشد دهند.
• اولین بیننده آثار و مشوق کارهای فرزندانتان باشید. این آثار ممکن است نقاشی، شعر، قصه، خط خوش، مهارتهای حرکتی خاص یا موارد دیگری باشد.
• به یاد داشته‎باشید که خدا با تولد هر فرزندتان، هدیه‌ای منحصر به فرد به شما داده است پس هیچکدام از آنها را با کسی مقایسه نکنید.
• علاوه بر خانه، فرصتی فراهم کنید که در جوامع بزرگتر (جمع‎های خانوادگی، مدرسه، محله و ...) آثار فرزندانتان دیده شود.
• بعضی اوقات به او بابت کارهایی که می‌کند جایزه بدهید.

تهیه شده در گروه محتوایی درسا- یاسمن رومینا