ندای وحی

از منظر روان شناسان رشد علمی جامعه با نوع پوشش زنان و دختران ارتباط مستقیم دارد، مثلاً یک دانشجو که می‌خواهد از همه همکلاسی‌های خود پیشی بگیرد و مراتب علمی را طی کند یا یک مخترعی که می‌خواهد دستاورد جدیدی داشته باشد در محیطی می‌توانند به این امر مهم دست یابند که فکر و خیالشان آزاد باشد.

در محیط‌هایی که محرک‌های جنسی زیادی وجود دارد فکر آزادی هم وجود نخواهد داشت. هراندازه که محرک‌های جنسی در محیط‌های علمی بیشتر شود به همان اندازه فکرها مشغول شده و نمی‌توانند به کار علمی و تحقیقی بپردازند.

ممکن است کسی اشکال کند که اگر این‌چنین است پس چرا در کشورهای غربی که حجاب ندارند و محرک‌های جنسی زیاد است رشد علمی بالاست؟! در پاسخ می‌گوییم که در کشورهای غربی هم که آزادی جنسی وجود دارد، به‌هیچ‌وجه اجازه نمی‌دهند که به اماکن علمی و پژوهشی، محرک‌های جنسی وارد شود. مثلاً در مقررات دانشگاه بریستول (انگلیس)/ University of Bristol آمده است که:

لباس باید حداقل بدن را از شانه تا زانو بپوشاند، عریان نمودن بخش بالای سینه ممنوع است.

دانشجویان باید آگاه باشند که پوشیدن لباس‌های محرک جنسی می‌تواند توسط برخی افراد به‌عنوان دعوت برای سخنان و اعمال نامناسب و زشت و توهین‌آمیز تلقی شود.

زیورآلات باید در کمترین میزان ممکن مورداستفاده قرار گیرد. گوشواره‌های آویزان و نیز سوراخ کردن اعضای صورت نامناسب و ممنوع است.

یا اینکه در قوانین دانشگاه آکسفورد (انگلیس)/ University of Oxford این‌چنین آمده است:

زنان باید دامن تیره یا شلوار، بلوز سفید، کراوات سیاه، کفش سیاه و در صورت نیاز یک کت تیره بپوشند.

مو باید رنگ طبیعی داشته باشد، همچنین خال‌کوبی مجاز نیست.

لباس زنان نباید پشت‌باز یا بدون آستین، تنگ و بالای زانو باشد.[۱]