ندای وحی

قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

توبه واقعی

اکبر احمدی
ندای وحی قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

توبه واقعی

توبه واقعی

 

درست است که توبه به مقدار لازم چهار شرط اساسی و دو رکن تکمیلی دارد؛ چهار شرط عبارتند از:

پشیمانی از گذشته،

تصمیم جدّی بر اینکه دوباره به معصیت برنگردد،

ادای حقوق الهی،

و ادای حقوق مردم (اعم از مالی، عرضی و بدنی).

 

و دو شرط تکمیلی:

چشیدن رنج عبادت،

و ذوب کردن گوشتهای روییده در دوران معصیت؛

 

ولی توبه واقعی و همه جانبه، گستره وسیع‌تر از موارد پیش گفته دارد که در کلام عمیق و جامع پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمده است.

 

حضرت فرمود:

أَ تَدْرُونَ مَنِ التَّائِبُ؟

فَقَالُوا: اللَّهُمَّ لَا

قَالَ إِذَا تَابَ الْعَبْدُ وَ لَمْ یرْضِ الْخُصَمَاءَ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یغَیرْ مَجْلِسَهُ وَ طَعَامَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یغَیرْ رُفَقَاءَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یزِدْ فِی الْعِبَادَهِ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یغَیّرْ لِبَاسَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یغَیرْ فِرَاشَهُ وَ وِسَادَتَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یفْتَحْ قَلْبَهُ وَ لَمْ یوَسِّعْ کَفَّهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یقَصِّرْ أَمَلَهُ وَ لَمْ یحْفَظْ لِسَانَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ مَنْ تَابَ وَ لَمْ یقَدِّمْ فَضْلَ قُوتِهِ مِنْ بَینِ یدَیهِ فَلَیسَ بِتَائِبٍ

وَ إِذَا اسْتَقَامَ عَلَى هَذِهِ الْخِصَالِ فَذَاکَ التَّائِب؛ (۱)

 

آیا می‌دانید توبه کار کیست؟

پس گفتند: بخدا! نه.

فرمود: هرگاه بنده‌ای توبه‌کار شاکیها [و طلب‌کارها] ی خود را راضی نکند، توبه کار نیست.

و کسی که توبه کند و مجلس و غذایش را تغییر ندهد توبه کار نیست.

و کسی که توبه کند و رفقای [دوران گناه] خویش را تغییر ندهد، توبه کننده نیست.

و کسی که توبه کند و بر عبادتش نیفزاید توبه‌کار نیست.

و کسی که توبه کند و لباس [گناه آلوده] اش را تغییر ندهد، تائب نیست.

و کسی که توبه کند و فرش و تکیه‌گاه [دوران گناه] خود را عوض نکند، تائب نیست.

و کسی که توبه کند و قلبش باز نشود (و دریادل نگردد) و دستش [در انفاق] توسعه نیابد، توبه کار نیست.

و کسی که توبه کند و آرزوهای [ناروای] خود را کوتاه نکند و زبانش را حفظ نکند، تائب نیست.

و کسی که توبه کند و اضافه غذای خود را تقدیم [به فقراء] نکند، تائب نیست.

و هر گاه بر این اوصاف استقامت ورزید این تائب [کامل و واقعی] است.‌

 

۱.مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری (محدث نوری) قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ . ق، ج۱۲، ص۱۳۱، ح۳، (شماره ۱۳۷۰) باب ۸۷ از باب وجوب اخلاص التوبه؛ بحار الانوار، مجلسی، بیروت، ج۶، ص۳۵ ـ۳۶.


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: منبرها
برچسب‌ها: منبر وعظ

تاريخ : شنبه 6 / 8 / 1399 | 18:55 | نویسنده : اکبر احمدی |
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.