ندای وحی

حضرت امیرالمومنین، امام علی بن ابی طالب علیه السلام فرمودند:

«اَلصِّدْقُ اَمانَةُ اللِّسانِ» (1)

راستگویى و صداقت، امانتدارى زبان است.

این نکته امیر مۆمنان گفت                         از «صدق» و امانتِ زبان گفت

تا وردِ زبان خویش، سازی                          «اَلصِّدْقُ اَمانَةُ اللِّسانْ» گفت

«خَیْرُ الْمَواهِبِ الْعَقْلُ» (2)

بهترین بخشش هاى خداوند، عقل است.

آدمی را، گره گشا، عقل است                    روشنی بخش و رهنما، عقل است

سَرورِ مۆمنان، علی فرمود:                         بهترین بخششِ خدا، عقل است

« اَلْمَعْصِیَهُ تَمْنَعُ الاِْجابَةَ» (3)

گناه، سبب اجابت نشدنِ دعا، مى شود.

هر گناهی، حساب می گردد                      همه، رنج و عذاب می گردد

مرتضی گفت: «با وجود گناه                        کِیْ دعا، مستجاب می گردد؟»

« مَنْ حَسُنَتْ سیرَتُهُ، لَمْ یَخَفْ اَحَداً» (4)

انسان نیكو سرشت، از هیچ كس نمى هراسد.

مۆمن از ابتلا، نمی ترسد                           از غم و، از بلا نمی ترسد

مردِ خوش باطن و نکو سیرت                       از کسی جز خدا نمی ترسد

« اَلصَّمْتُ وَقارٌ» (5)

خاموشى، سبب وقار و هیبت انسان است.

مسلمان در دو عالَم، رستگار است                           و از بیهوده گویی، برکنار است

خموشی، پیشه کُن، ای دوست! زیرا                       علی فرمود: «خاموشی، وقار است»

 (6)

حسادت پیشه، همواره اندوهناك و غمگین است.

حسادت عادتی شوم است، ای دوست!                   و از اخلاقِ مذموم است، ای دوست!

علی با شادی و، شور و شعف گفت:                       «حسادت پیشه، مغموم است» ای دوست!

« اَلْعَیْشُ یَحْلُو وَ یَمُرُّ» (7)

زندگانى، گاه تلخ است و گاه شیرین.

رسم دیرین روزگار این است                                   یک زمان، تلخ و گاه شیرین است

آدمی، در میان «خوف» و «رجا»                              گاه، شادان و گاه غمگین است

« اَلاِْخلاصُ مِلاكُ الْعِبادَةِ » (8)

معیار بندگى و عبودیّت پروردگار، خلوص نیّت است.

از بین برنده ریا، اخلاص است                                  روشنگرِ روح و جان ما اخلاص است

اندیشه غیر، در دلت راه مده                                   معیار عبادتِ خدا، اخلاص است

« اَلْعِلْمُ اَصْلُ الْحِلْمِ » (9)

دانش، اساس و بنیانِ بُردبارى است.

سرمایه فوز و رستگاری، علم است                         درمان و علاج بی قراری، علم است

کوتاه سخن، این که علی، نورِ یقین                          فرمود: «اساس بُردباری، علم است»

« اَلْغَمُّ مَرَضُ النَّفْسِ » (10)

غم و اندوه، بیمارى روح و جان آدمى است.

غم و اندوه، جان را می گدازد                             ز سر، تا استخوان را، می گدازد

جهان را، تیره می سازد بر انسان                            زمین و آسمان را می گدازد

پی نوشت:

1) غررالحكم، ص 65.

2) همان، ص 420.

3) همان، ص 201.

4) همان، ص 253.

5) همان، ص 31.

6) همان، ص 36.

7) همان، ص 138.

8) همان، ص 215.

9) همان، ص 249.

10) همان، ص 101.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: