(8) رباخوارى: كه در این باره فرموده است: كسانى كه ربا مىخورند نتوانند بایستند جز مانند آن كه به وسوسه و فریب شیطان دیوانه شده است (10). (9) زنا: در این باره نیز آمده است: به زنا نزدیك نشوید كه آن كارى بس زشت و راهى بسیار ناپسند است (11). و نیز گفته شده است: آنان زنا نمى كنند و هر كس چنین كند كیفرش را خواهد یافت (12). (10) سوگند دروغ: قرآن در این باره فرماید: به راستى آنان كه پیمان و سوگندهاى خود را به بهایى اندك بفروشند هیچ بهرهاى در آخرت براى آنان نیست و خدا با ایشان سخن نگوید و در روز قیامت به آنان ننگرد و پاكشان نسازد و برایشان عذاب دردناكى است (13). (11) خیانت: و درباره خیانت فرموده است: هر كس خیانت ورزد به كیفر آن خواهد رسید (14). (12) ندادن زکات: در این باره قرآن گوید: و كسانى را كه طلا و نقره ذخیره مىكنند و آن را در راه خدا انفاق نمىكنند به عذابى دردناك مژده ده. روزى كه در آتش دوزخ گداخته شوند و پیشانى و پشت و پهلوى آنها را بدان داغ نهند و به آنها بگویند این است آنچه براى خود ذخیره كردید پس اكنون بچشید آنچه را كه جمع مىكردید (15). (13) گواهى دروغ: در این باره قرآن فرموده است: و كسانى كه شهادت دروغ ندهند (16). (14) كتمان شهادت: در این باره فرماید: هر كس شهادت را كتمان كند قلبش گنهكار است (17).
(15) شراب نوشى: در این باره در حدیث آمده است: نوشنده شراب چون پرستنده بت است. (16) ترك نماز: پیامبر صلی الله علیه وآله در این باره فرمود: هر كس به عمد نماز را ترك كند خدا و رسول او از وى بىزار خواهند بود. (17) پیمانشكنى و قطع رحم: قرآن در این باره گوید: كسانى كه پیمان خدا را پس از بستنش مىشكنند و آنچه را كه خداوند به وصل آن فرمان داده، قطع مىكنند و در زمین فساد به بار مىآورند اینانند زیانكاران (18). (18) سخن ناروا: در قرآن آمده است: و از سخن ناروا پرهیز كنید (19). (19) گستاخى در برابر خدا: قرآن گوید: پس آیا از مكر خدا ایمن شدند، پس از مكر خداوند ایمن نشوند مگر گروه زیانكاران (20). (20) ناسپاسى نعمت: قرآن در این باره فرماید: و اگر كفر ورزید به راستى كه عذاب من سخت است (21). (21) كمفروشى: كه قرآن درباره آن گفته است: واى بر كمفروشان (22). (22) لواط: قرآن درباره آن فرماید: كسانى كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مىكنند (23). (23) بدعت: كه پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: هر كس در چهره بدعتگذارى خندید به تحقیق او را بر تباه كردن دین خود یارى كرده است.(24) در پایان به این نکته باید توجه شود که امام صادق علیه السلام در برشمردن گناهان کبیره در قرآن گاهی به روایت نبوی استشهاد می کنند و به آیه ای از قرآن اشاره ندارند؛ شاید از این باب باشد که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله هر آنچه فرموده نیز وحی است و از خود سخنی نمی گوید همانطور که خود قرآن به این مطلب اذعان دارد: «ما ینطق عن الهوی؛ ان هو الاّ وحیُ یوحی». و از طرفی کلام ایشان ناظر به آیات قرآنی و جهت تبیین آنان است و جدای از آن نیست.[25] پی نوشت: 1. طبرسى، احمد بن على ، غفارى مازندرانى، احمد، الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی) / ترجمه و شرح غفارى، مرتضوى - تهران، چاپ: اول، 1371 ش. ج2، ص 139 2. نساء/ 31 3. نساء/ 48 4. یوسف/ 87 5. مریم/ 32 6. نساء/ 93 7. نور/ 23 8. نساء/ 10 9. انفال/ 16 10. بقره/ 275 11. اسراء/ 32 12.فرقان/ 68 13.آل عمران/ 77 14. آل عمران/ 161 15.توبه/ 35- 34 16. فرقان/ 71 17. بقره/ 283 18. بقره/ 27 19. حج/ 30 20. اعراف/ 99 21. ابراهیم/ 7 22. مطففین/ 1 23. نجم/ 32 24. سید محسن امین عاملى / مترجم على حجتى كرمانى، سیره معصومان، ناشر: سروش، تهران، چاپ:دوم 1376ش، ج6، ص 60 تا ص62. 25. نجم/3- 4
نظرات شما عزیزان: