- حشره ای به نام پاروزن آبی (Water Boatmen) بلندترین صدا را در بین جانوران دارد
حشره ی پاروزن آبی به سختی به اندازه یک دانه برنج خواهد بود. اما این موجودات را دستکم نگیرید زیرا آن ها رکورد فوق العاده ای در اختیار دارند: آن ها یکی از بلندترین صداها را در میان حیوانات این کره خاکی تولید می کنند و این کار را با آلت تناسلی خود انجام می دهند. وقتی که پاروزن آبی نر یک همنوع ماده خود را در حال جولان دادن در برکه ی آب می بیند آلت تناسلی خود را فعال کرده و آن را به شکمش می مالد. با این کار صدایی بلند تر از صدای مته بادی تولید شده و بدین ترتیب حشره نر آمادگی خود برای جفتگیری را به حشره ماده اعلام می کند.
حشره نر با مالیدن آلت تناسلی خود به شکمش صدایی به بلندی ۱۰۵ دسی بل تولید می کند. اولین باری که محققان این صدا را ضبط کردند مجبور شدند چندین تست را انجام دهند تا مبادا تجهیزاتشان دچار مشکل شده باشد. اما در نهایت دریافتند که این حشره شرور زندگی پر سر و صدایی دارد و در فصل جفتگیری رهگذران می توانند صدای حاصل از ضربه آلت تناسلی او به شکمش را به راحتی بشنوند حتی اگر این حشره در عمق آب باشد.
در واقع آب تنها عاملی است که باعث می شود افرادی که در حومه برکه زندگی کرده یا از کنار آن عبور می کنند از صدای این حشره پر سر و صدا کر نشوند. خوشبختانه آب ۹۹ درصد از این صدای گوشخراش را به خود جذب می کند.
۲- سالپ ها (Salp) گروه هایی به بزرگی کشورها تشکیل می دهند
سالپ ها ارگانیسم های دریایی شفاف و ژلاتینی هستند که معمولا از ۱۰ سانت بلندتر نمی شوند. در واقع سایز آن ها قابل ملاحظه نیست اما…
اما برخی اوقات تریلیون ها عدد از آن ها به هم پیوسته و یک گروه عظیم اقیانوسی را تشکیل می دهند و آن زمانی است که همه چیز جدی می شود. به لطف توانایی سالپ ها در بزرگ شدن به اندازه یک دهم سایز بدن خود در هر ساعت، یک فوج از این جانوران دریایی ممکن است ۳۸٫۶۰۰ مایل مربع را اشغال کنند. چنین فضایی برابر است با مساحت ۱۸٫۵۰۰٫۰۰۰ زمین فوتبال یا درست به اندازه مساحت کشور کره جنوبی. ممکن است منتظر باشید بگوییم که بعد از جمع شدن در کنار هم یک انفجار هسته ای رخ می دهد. نه اینطور نیست. اما سالپ ها با این گردهمایی یک کار بسیار جالب و مفید انجام می دهند: آن ها دی اکسید کربن آب را می بلعند.
در واقع آب اقیانوس ها حجم بسیار زیادی از دی اکسید کربن اتمسفر را جذب می کند و این ماده در نهایت قبل از آن که دوباره به اتمسفر بازگردد توسط فیتوپلانکتون ها (موجوداتی حتی کوچک تر از سالپ ها) خورده می شود. بعد از مرگ فیتوپلانکتون ها این گاز به اتمسفر باز می گردد. اکنون می توان متوجه نقش حیاتی سالپ ها برای زندگی انسان ها شد. سالپ ها با خوردن فیتوپلانکتون ها تاثیر مهمی در این فرآیند دارند. بعد از خوردن فیتوپلانکتون ها، سالپ ها دی اکسیدکربن موجود در بدنشان را به شکل فضولات در قعر دریا غرق می کنند. بدین ترتیب این گاز دیگر نمی تواند باعث گرم شدن زمین شود.
۳- قارچ کلاه انداز (Hat-Thrower Fungus) مانند یک راکت هاگ های خود را پرتاب می کند
پیلوبولوس کریستالینوس (Pilobolus crystallinus) قارچ هایی بسیار ریزی هستند که در فضولات حیوانات گیاهخوار مانند گاو و اسب زندگی می کنند. این نوع قارچ به قارچ کلاه انداز نیز شهرت دارد زیرا پرتاب هاگ از بدن این ارگانیسم بسیار عجیب است.
پیلوبولوس یک توپخانه ی میکروسکوپی است که در هنگام تکثیر می تواند هاگ های خود که به کلاه هایی مشکی و کوچک شبیه اند را تا ۲ متر پرتاب کند. توانایی پرتاب چنین مسافتی با توجه به میکروسکوپی بودن این ارگانیسم فوق العاده به نظر می رسد.
در واقع هاگ های این قارچ سرعتی بسیار بیشتر از راکت دارند. اگر بخواهیم دقیق بگوییم سرعت این هاگ ها ۴۲٫۵۰۰ برابر سریع تر از سرعت پرتاب یک راکت است یعنی ۱٫۷ میلیون متر در ثانیه! این رکورد قارچ کلاه انداز را به راحتی و با اختلافی باور نکردنی به سریع ترین ارگانیسم روی زمین تبدیل می کند زیرا سرعت پرتاب هاگ آن ها تا ۵۵ مایل در ساعت نیز خواهد رسید.
۲- پرنده ای مرداب زی به نام پاشله (Snipe) می تواند بدون توقف تا ۴٫۲۰۰ مایل و با سرعت ۶۰ مایل در ساعت پرواز کند
برخلاف ظاهرش که شبیه یک دارکوب افسرده و چاق است، پاشله ی قدرتمند، سریع ترین و پر استقامت ترین پرنده ی روی این کره خاکی به شمار می آید.
پاشله ها هر ساله مسیر ۴٫۲۰۰ کیلومتری از شمال اروپا تا صحرای آفریقا را بدون وقفه و تنها در یک بار پرواز طی می کنند. سرعت پاشله ها هنگام پرواز ۶۰ مایل در ساعت برآورد شده است. در حالی که محققان از استقامت این پرنده شگفت زده شده اند هنوز نمی دانند که دلیل پاشله برای این همه عجله چیست. برخلاف دیگر پرندگان مهاجری که در سفر خود از روی اقیانوس ها می گذرند و مکانی برای توقف و استراحت ندارند، مسیر مهاجرت پاشله ی چاق بیشتر از روی خشکی عبور می کند. در واقع هیچ دلیلی برای این که آن ها در طول مهاجرت خود استراحت نمی کنند وجود ندارد.
۱- یک انگل ریز به نام مایت (Mite) که در جنوب کالیفرنیا زندگی می کند اگر کمی بزرگ تر بود می توانست با سرعت ۲ ماخ حرکت کند
پاراتارسوتوموس ماکروپالپیس (Paratarsotomus macropalpis) یک مایت از جنوب کالیفرنیا است. از آن جا که اسم های علمی که محققان برای این موجودات می گذارند بسیار سنگین و تلفظ آن ها دشوار است می خواهیم این انگل خارق العاده را مایتِ توانا (mighty mite) یا مایتی مایت بنامیم. دلیل این نامگذاری را در چند دقیقه ی آینده متوجه خواهید شد.
مایتِ توانا می تواند در هر ثانیه مسافتی به اندازه ۳۲۲ برابر طول بدن خود را طی کند. این در حالی است که چیتا تنها ۱۶ برابر طول بدن خود را در یک ثانیه طی می کند. با توجه به سایز بسیار کوچک مایتِ توانا، وی در هر ساعت می تواند تنها ۸۰۰ متر را طی کند اما اگر مایتِ توانا جثه ای به اندازه یوسین بولت (Usain Bolt) داشت سرعت وی از ۲ ماخ (دو برابر سرعت صوت) نیز فراتر می رفت. بسیاری از حیواناتی که به چنین سرعت های سرسام آوری دست می یابند از قدرت مانور عالی خود بهره می برند که این موضوع در مورد مایتِ توانا صحت ندارد. روی پاهای ردیف سوم مایتِ توانا خارهایی وجود دارند که مانند یک چنگگ قلابی عمل کرده و به او اجازه می دهند بیش از ۱٫۲۵۳ درجه در ثانیه زاویه حرکت خود را تغییر دهد.
نظرات شما عزیزان: