ندای وحی

*آنجا که فروغی یافت ، از پرتو رخسارت

زشت است سخن گفتن ، از تابش کوکبها   (روشن اردستانی)

*اگر چه هست به وصل تو ، دسترس ما را

  همانکه طالب وصل توئیم ، بس ما را .                 (کاهی کابلی)

*از آن دارد دل درد آشنا ، آهنگ این صحرا

  که همرنگست با گلهای ، آتش رنگ این صحرا.            (یاور همدانی)

*ای بسا زشت ، که در دیدۀ عاشق زیباست

 عشق فرقی نکند زشتی و زیبائی را.                          (سر خوش تفرشی)

*آنروزکه تعلیم تو می کرد معلم

 بر لوح تو ننوشت مگر ، حرف وفا را؟                            (هلالی جغتانی)

*انتقام هرزه گویان را ، بخاموشی گذار

  تیغ می گوید جواب مرغ بی هنگام را.                      (صائب تبریزی)

*ابروباران و من و یار ، ستاده به وداع

 من جدا گریه کنم ، ابر جدا ، یار جدا.                   (امیر خسرو دهلوی)

*از ضعف چنان شدم ، که بر بالینم

صد بار اجل آمد و نشناخت مرا !(ذوقی تبریزی)

*از درد ننالید که ، مردانِ ره عشق

  با درد بسازند و نخواهند دوا را .                              (وحدت)

*اشک را قاصد کویش کنم ، ای ناله بمان

 زانکه صد بار تو رفتی ، اثری نیست مرا .                    (فتحعلیشاه)

*اتحاد عاشق و معشوق را نازم که شمع

  سوخت از یک هیمه ، هم خود را و هم پروانه را .        (آتش اصفهانی)

*اگر در خواب می دیدم شبی ، روز جدائی را

  به دل هرگز نمی کردم ، خیال آشنائی را .                 ؟

*ایا باد صبا رحمی ، مرنجان نیم جانم را

 بکَن بال و پرم ، اما مسوزانآشیانم را .                        (ابوالقاسم لاهوتی)

*ازتو گر مادرِ تو نیست رضا

  دان که راضی نبود ، از تو خدا .                             (ملک الشعراء بهار)

*آسایش دو گیتی ، تفسیر این دو حرف است

  با دوستان مروّت ، با دشمنان مدارا .                                  ( حافظ)

*احتراز از عشق می کردم ، ولی بیحاصل است

  هر که از اوّل تصور می کند فرجام را .                      ( خواجوی کرمانی)      

*ای صاحب کرامت ، شکرانۀ سلامت

  روزی تفقّدی کن ، درویش بینوا را .( حافظ)     

*اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

  فراغت از تو میسّر نمی شود ما را .                          (سعدی)

*از بسکه غم ، به سینۀ من بسته راه را

دیگر مجال آمد و شد ، نیست آه را .                          (شوریدۀ شیرازی)

*آنکه نهاده بر دلم ، حسرت یک نظاره را

  بر لب من کجا نهد ، لعل شرابخواره را ؟          (فروغی بسطامی)

*آشنا خواهی گر ای دل ، با خود  آن بیگانه را

  اول از بیگانه باید کرد ، خالی خانه را .                      ( فروغی بسطامی)

* ای زلف تو، بر هم زن فرزانگی ما

  وین سلسله ، سرمایۀ دیوانگی ما . ( فروغی بسطامی)

*اغلبم ، جا به سر کوچۀ بی سامانی است

 با چنین جا ، چه خوردم غصّۀ بی جائی را؟ (عارف)

*ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عمر

  پیرانه سر مکن به هوس ننگ و نام را .                   (حافظ)

*اگر به باغ بوَد منزلم و گر به قفس

 همیشه موسم گل ، وقت شیون است مرا .             (عاشق اصفهانی)

*از این دیار گذشتی و سالها بگذشت

 هنوز بوی تو می آید ، از منازل ما .                 (عماد فقیه)

*اسرار غمش گفتم ، در سینه نهان دارم

 رسوای جهانم کرد ، این رنگ پریدنها .                                                                                                                                          (یغمای جندقی)

*آمدی جانم به قربانت ، ولی حالا چرا ؟

 بی وفاحالاکه من افتاده ام از پا چرا؟                         ( محمد حسین شهریار)

*آنکه داده است به تو ، اینهمه زیبائی را

  کاش می داد بما تاب شکیبائی را

  آنکه در دایرۀ عشق ، مرا رنجه کند

بر خود آسان کند ، اندیشۀ رسوائی را

  ای بسا اشک فشاندم ز فراقت شب و روز

  قیمتی نیست صدف ، مردم دریائی را .                        ( سید اسماعیل طاهری)

* این همه زیب ، ز رخسار تو زیبائی را

  وین همه جلوه ، ز بالای تو رعنائی را .                      (دولتشاه قاجار)

*از رشک جان سپرد به پای اجل حسود

  بر گردن تو دید حمایل ، چو دست ما .                     (روشن اردستانی)

*ای حیرت صفات تو ، بند زبان ما

  انگشت حیرت است زبان ، در دهان ما .                    (اهلی شیرازی)

*آرمیدی به رقیبان و رمیدی از ما

 ما چه کردیم و چه گفتیم و چه دیدی از ما؟               (نرگسی)

*ای آنکه طلبکار خدائی ، به خود آ

 از خود بطلب ، کز تو ، خدا نیست جدا

 اول به خود آ ، چون به خود آئی ، به خدا

 اقرارنمائی ، به خدائی خدا .                                   (شاه نعمت الله ولی)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: