پرسش:

فلسفه روزه در ماه مبارك رمضان از نظر قرآن چيست؟

پاسخ:

خدا در قرآن مي‏فرمايد: "اي كساني كه ايمان آورده‏ايد! بر شما روزه واجب گرديده همچنان كه بر پيشينيان واجب گرديده است، باشد كه پرهيزگار شويد".

خداوند در اين آيه بعد از بيان وجوب روزه، فلسفه اين فريضه الهي را تقوا و پرهيزگاري مي‏داند. تقوا به معناي پرهيزگاري، ترسيدن از حق تعالي و دوري كه دل از گناه است. ( مفردات راغب، ص 530، ماده وفي. و لغت نامه دهخدا، ج 16، ص 852. )

انجام كامل روزه، خودداري از خوردن و آشاميدن و پرهيز از تمايلات جنسي و ساير مبطلات است. اگر روزه‏دار اين پرهيز محدود را گردن نهد، اميد است كه شخصي پرهيزگار و وارسته گردد، چرا كه اگر انسان پرهيز از تمايلات جسماني و جنسي را در خود تقويت كند، زمينه نزديكي به معنويات و قرب اليه الله را افزايش مي‏دهد. وقتي انسان اين حالت را در خود افزايش دهد و به مقام قرب الهي رسيده و شخصي پرهيزگار و خداترس شود، به حقيقت روزه كه تقوا است، دست مي‏يابد.

اندرون از طعام خالي دار

تا در او نور معرفت بيني

تهي از حكمتي به علت آن

كه پُري از طعام، نابيني‏

( سعدي )

چون فلسفه وجوب روزه از ديدگاه قرآن تقوا و پرهيزگاري است، به برخي از ثمرات تقوا و پرهيزگاري از ديدگاه قرآن اشاره مي‏كنيم:

1 - رعايت تقوا، عامل فلاح و رستگاري است. ( سوره  يوسف آيه 90)

2 - تقوا پيشه كنيد، تا شكرگزار نعمت‏هاي حق باشد. و تشكر بدون تقوا بي معنا است. (  آل عمران 123)

3 - خداوند دوستدار اهل تقوا است. (  آل عمران، آيه 76)

كسي كه با روزه گرفتن تقواي الهي را در خود افزايش داد، محبوب خدا مي‏شود.

4 - تقواي الهي پيشه كنيد (كه عدم تقوا باعث شدت عذاب است) و بدانيد كه خداوند شديدالعقاب است. ( بقره آيه 196)

بيان اين آيه و موضوع تقوا به عنوان هدف و فلسفه روزه به اين معنا نيست كه هيچ هدف حكمت ديگري در روزه منظور نشده باشد و تمام فلسفه و حكمت آن، همين باشد، بلكه ممكن است تقوا و خودسازي، مهم‏ترين هدف و حكمت آن بوده و اهداف و حكمت‏هاي ديگر نيز در آن باشد، يا تقوا، هدف نهايي روزه باشد و اهداف و حكمت‏هاي ديگر پيش از آن و يا در ضمن آن نيز در روزه گرفتن تحقق داشته باشد، به همين خاطر در روايات و احاديث، حكمت‏هاي بي‏شماري براي روزه‏داري بيان شده است: از جمله امام صادق‏عليه‏السلام حكمت تشريع روزه را، مساوات ميان غني و فقير، چشيدن طعم گرسنگي و احساس رقّت و مسئوليت در برابر فقير دانسته‏اند. ياد آوري قيامت و تشنگي و گرسنگي آن روز و... هم چنين آثار ديگري از قبيل آثار تربيتي ، اجتماعي و بهداشتي و جسماني براي روزه ذكر شده است.

___________________________________________________________________

پرسش:

ماه رمضان به چه منظوری آفریده شده.

پاسخ:

معنای لغوی رمضان سوزانیدن است پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند نام این ماه، رمضان گذاشته شده زیرا گناهان را می سوزاند یکی از نام های خداوند نیز رمضان است. در این ماه قرآن و انجیل و تورات و زبور نازل شده اند و یکی از چهار ماهی است که خداوند جنگ را در آن حرام فرموده (مگر آنکه جنبه دفاع داشته باشد).

خدا در سوره بقره می فرماید: (ما روزه را بر شما واجب کردیم همانگونه که بر پیروان ادیان گذشته واجب نمودیم تا متقی گردید) پس فلسفه وجوب روزه و ماه رمضان تقویت تقوای الهی و ایجاد فرصتی برای رابطه بیشتر و آسانتر بین بنده و خالق است . البته روزه که در این ماه بر بندگان واجب شده دارای محاسن و فواید و آثار فراوانی از نظر مادی و معنوی در وجود انسان می باشد که از همه مهمتر (بعد اخلاقی) و فلسفه تربیتی آن است. که به بعضی از آنها اشاره می شود.

1. اثرات تربیتی و روان شناختی روزه:

الف) تلطیف روح

روح انسان در تدبیر بدن است و بدن بدون تدبیر روح، مانند کشتی بدون ناخدا است. در ماه مبارک رمضان به دلیل امساک از خوردن و آشامیدن و محدود کردن آن به ساعاتی مشخص و نیز کنترل حواس مانند چشم و گوش و تمامی مجاری ورود اطلاعات به درون ذهن انسان فراغت روح و نفس انسانی بیشتر فراهم شود. فعالیت روح برای پرداخت به امور مادی و دنیوی کاهش می یابد و امکان پرداخت به امور معنوی بیشتر می شود در نتیجه روح از لطافت بیشتر برخوردا می گردد.

ب) تقویت اراده

خداوند برنامه روزه داری را به گونه ای تنظیم کرده است که انسان باید در ساعت مقرری از خوردن و آشامیدن امساک کند و در یک ساعت خاصی، می تواند آزادانه بخورد و بیاشامد و از لذت های حلال استفاده کند. ملزم شدن انسان ها به اجرای دقیق این برنامه و تکرار آن طی یک ماه، تمرین بسیار مناسبی برای عادت دادن نفس است به اموری غیر از آنچه در ماههای دیگر عادت کرده بود و این عمل قطعاً عزم و اراده انسان را تقویت می کند.

ج) کنترل غرایز و تعدیل آنها

روزه دار باید در حال روزه - با وجود گرسنگی و تشنگی - از غذا و آب و نیز سایر لذات از قبیل لذت جنسی چشم پوشی نموده و عملاً ثابت کند که او همچون حیوانات، در بند اسطبل و آب و علف نیست. او می تواند زمام نفس را به دست گیرد و بر هوس ها و شهوات خود مسلط شود و این امر باعث می گردد که غرایز به کنترل او در آید و علاومه بر این، در بهره وری از آنها تعدیلی به وجود آید. خلاصه اینکه روزه انسان را از عالم حیوانیت ترقی داده و به جهان فرشتگان صعود می دهد. تقوا و پرهیزگاری در تربیت اخلاق اسلامی یک مسلمان، نقش بسیار مهمی دارد و برای رسیدن به این صفت شایسته است که بهترین عبادت در ماه صیام، مبتنی بر آن است که خداوند می فرماید (لعلکم تتقون) که نتیجه و علت غاییِ روزه، تقوا از محارم خدا است.

وقتی پیامبر (ص) در خطبه (شعبانیه) فضایل ماه رمضان و روزه را برشمرده، امیرمؤمنان علی (ع) پرسید: بهترین اعمال در این ماه چیست؟ در پاسخ ؛ پیامبر (ص) فرمود: (اَلوَرَعُ عَن مَحارِمِ الله) ؛ (پرهیز و اجتناب از معاصی و گناهان است.) بنابراین روزه عامل بازدارنده از گناه و عامل سرکوب کننده نفس عصیانگر است که روزه دار با انجام دادن این دستور الهی به نحو احسن روح تقوا و پرهیزکاری را در خویش زنده می کند؛ زیرا که با روزه و در ماه مبارک رمضان، اصلاح نفس و تربیت آن و تقوا پیش کردن به مراتب آسان تر است؛ زیرا گرسنگی و دیگر محرومیت های روزه، شعله های سرکش غرایز حیوانی و هواهای نفسانی را خاموش می سازد.

به عبارت دیگر روزه شکم را - که منبع همه فتنه ها و مصدر همه شرها است-کنترل می کند. زیرا هر گاه شکم از حرام و شبه پر شد، شهوت تحریک می شود و خواهش های باطل و تخیلات عاطل در نفس خطور می کند؛ چنان که در حدیث است : (اِنّی اَخافُ عَلَیکُم مِنَ البَطنِ وَالفَرج) و شهوتِ فَرج از شهوت بَطن ناشی می شود. اگر شکم عفیف باشد و به قدر ضرورت اکتفا کند و از حرام و شبه اجتناب نماید، بدون شک فرج نیز عفیف می شود و هر گاه هر دو عفیف شد حیات دل - از صفا و جلای باطن - حاصل خواهد شد.

د) تقویت روحیه ایثار و نوع دوستی

انسان موجودی است اجتماعی و انسان کامل کسی است که در همه ابعاد وجودی رشد کند. روزه گرفتن بعد اجتماعی انسان را در کنار سایر ابعاد رشد میدهد؛ اما چگونه و با چه مکانیزمی؟ شکی نیست که روزه یک درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است. با انجام دادن این دستور مذهبی، اولاً افراد متمکن هم وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طول محسوس در می یابند و هم به دنبال آن درک، به این نتیجه می رسند که باید به فکر بیچارگان و محرومان بود. البته ممکن است با توصیف حال گرسنگان و محرومان، سیران را متوجه حال گرسنگان ساخت؛ ولی اگر این مسأله جنبه حسی و عینی پیدا کند، اثر بیشتری دارد و روزه به این موضوع مهم اجتماعی رنگ حسی می دهد و اگر این بعد اجتماعی انسان رشد کند، نسبت به هم نوعان خود بی تفاوت نمی شود و دردهای فراگیر اجتماعی (مانند فقر و گرسنگی) را حس می کند و مصداق این سخن حکیمانه سعدی می شود که :

بنی آدم اعضای یک پیکرند         که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به دردآورد روزگار       دگر عضوها را نماند قرار

به راستی اگر کشورهای ثروتمند جهان و اغنیاء چند روز از سال روزه بدارند و طعم گرسنگی را بچشند، باز هم این همه گرسنه در جهان خواهد بود؟! آیا میلیون ها انسان با سوء تغذیه و کمبود مواد غذایی مواجه خواهند بود؟!

2. اثرات بهداشتی و درمانی روزه:

بدون تردید در طب امروز و طب قدیم، اثر معجزه آسای امساک در درمان انواع بیماریهای جسمانی و روانی به اثبات رسیده است. عامل بسیاری از بیماریهای جسمانی، زیاده روی در خوردن غذاهای مختلف است. پیامبر خدا (ص) فرمود: (معده مرکز و خانه هر دردی است و پرهیز و اجتناب (از غذاهای مناسب و زیاد خوری) اساس و رأس هر داروی شفا بخش است) همان طور که منشأ بسیاری از بیماری های روانی، افکار غلط، سوءظن ، گناه و شناخت غیر معقول و غیر منطقی است ، روزه هم در خوردن و آشامیدن برنامه ای خاص را ارائه می دهد و با ایجاد محدودیت هایی، معده و دستگاه گوارشی را تقویت می کند و هم با کنترل افکار، اجتناب از گناه روان انسان را از آلودگی ها باز می دارد. به عبارت دیگر روزه زباله ها و مواد اضافی و جذب نشدة بدن را می سوزاند و در واقع بدن را (خانه تکانی) میکند و روح را با تلاوت قؤآن و خواندن ادعیة ویژه تقویت می کند و خلاصه اینکه با روزه، سلامتی جسمانی و روانی انسان تضمین می شود و بر همین اساس پیامبر اسلام (ص) فرمود: (صوُموُا تَصِحُوا) ؛ (روزه بگیرید تا سالم شوید) روزه اگر با شرایطی که دارد انجام شود، اثرات مهم تربیتی، اجتماعی و بهداشتی برای انسان دارد.

حال با در نظر گرفتن موارد فوق مشخص می شود که علت وضع این ماه چه بوده است و چه لطف بزرگی خدا به بندگان نموده است.

___________________________________________________________________

پرسش:

ماه مبارک رمضان برای انسان چه فوایدی دارد ؟

پاسخ:

روزه گرفتن در زمینه های مختلف دارای آثار و فوائد بسیاری است که به چند مورد مهم آن اشاره می کنیم:

1. در زمینه عبادی روزه گرفتن سبب می شود که انسان یکی از فرامین خداوند را که برای نفس او سخت و دشوار می باشد، انجام داده و به تعبیری مخالفت با هوای نفس نماید و در اثر تمرین اختیاری برای مخالفت با هوای نفس، روح انسان تقویت شده و در جاهائی که احتمالاً تحت اختیار و اراد? ما نیست و صحنه معصیتی پیش می آید شخص به راحتی می تواند خویشتن دار بوده و مرتب آن معصیت نشود چرا که در اثر روزه گرفتن روحِ تقوی و مخالفت با هوای نفس در او تقویت شده است. از طرفی دیگر ما با روزه گرفتن به خداوند متعال نشان می دهیم که خواسته و فرمان خداوند متعال را نسبت به بهترین خواسته های خود ترجیح داده و حاضر هستیم که یکی از لذتهای زندگی دنیوی خود که همان خوردن و آشامیدن است را به خاطر خدا کنار گذاشته ایم.

2. در زمینه روانی روزه گرفتن سبب تقویت اراده و اعتماد به نفس می شود لذا یکی از راهکارهائی که دانشمندان در زمینه تقویت اراده به کسانی که دچار تزلزل اراده هستند پیشنهاد می کنند روزه گرفتن است.

3. در زمینه اجتماعی روزه گرفتن سبب می شود که افراد جامعه در اثر گرسنگی، درد طبقه محروم را درک نموده و در صورت تمکن مالی به فکر آنها بوده و در صورتیکه زمانی قدرت و مسئولیتی را در اختیار گرفتند آنها را فراموش نکنند و به فکر ایشان باشند.

4. از نظر پزشکی نیز ثابت شده که روزه گرفتن سبب دفع سموم زیادی از بدن شده و سبب تنظیم شدن مزاج گشته و انسان را تنظیم کرده و به دنبال آن سلامتی را برای انسان به ارمغان می آورد. انسان را به همراه خواهد داشت

___________________________________________________________________

پرسش:

رابطه ی روزه و انسان چیست ؟  چرا انسان باید روزه بگیره؟

پاسخ:

فواید اخلاقی بهداشتی، روحی و روانی و اجتماعی روزه را بیان خواهیم کرد شاید هم از منابر و صدا و سیما شنیده باشی ولی قبل از آن دو نکته ذکر می کنیم که اجمالاً دغدغه ذهن شماست:

1. شاید شما بگوئید فواید اخلاقی بهداشتی، روحی و اجتماعی روزه، خوب بودن روزه را اثبات می کند اما نه در حدی که واجب باشد روزه بگیریم. این مطالب خوب بودن روزه را اثبات می کند. اما وجوب آنرا اثبات نمی کند. چه دلیلی داریم که باید روزه بگیریم.

در پاسخ می گوئیم: اگر خدا را قبول داشته باشیم و پیامبر اسلام را پیامبر او و قرآن موجود را کتاب خدا، باید دانست که خداوند عالم به عنوان خالق انسان این عمل را برای انسان لازم دانسته است و در آیه 183 سوره بقره تقوا را که لازمه روزه است هدف این دستور قرار داده است.

پس خداوند تقوا را لازمه روزه می داند و به همین دلیل روزه را واجب نموده است. تشخیص اوست و باید به حکم خدایی و علم و حکمت او و به تشخیص او گردن نهاد.

2. شاید بپرسید  چرا سی روز روزه واجب است؟ چرا مثلاً یک هفته نیست؟ چرا ده روز نیست؟ و ....

لازمه انجام هر کاری در دنیای مادی محدود بودن آن در زمان و مکان و سایر خصوصیات مادی است. از این رهگذر مسأله نظم و انضباط و هماهنگی هم مطرح می شود. مردم یک محله نیز از مغازه سوپری کوچه خود نیز انتظار دارند که وقتی را برای ارائه خدمات مشخص کند تا مردم بتوانند سایر کارهای خود را با آن تنظیم کنند. دین نیز درصدد است در این دنیای مادی کارهایی را برای مردم قانون کند تا انجام دهند و دین به اهداف تربیتی خود برسد به این جهت، دین نیز از قاعده فوق مستثنا نیست، هر کاری می بایست زمان شروع و ختم و تعداد و دفعات مشخص داشته باشد.

اهداف و انگیزه های متعارف تا حدودی این عدد و رقم را مشخص می کنند اما تعیین اعداد به نحو دقیق آن اساساً از حوصله علم متعارف ما خارج است. مثلاً یکی از اهداف دین در مسأله روزه جنبه اجتماعی آن است پس باید یک زمان برای همه مشخص شود. از طرف دیگر با توجه به انگیزه های اخلاقی و رفتاری و بهداشتی و ... دین از روزه، پیداست که یک روز و دو روز و سه روز حتی بیشتر کافی نیست و تا آن عبادت های اخلاقی را ایجاد کند.

از طرف دیگر شب تا به صبح هم معمولاً افراد نه نیاز به غذا دارند و نه غذا می خورند. پس باید قاعدتاً روز، محور مسأله روزه باشد. تا اینجا برخی از مختصات روزه معلوم شد اما اینکه یک ماه باشد ، دقیقاً از اذان صبح تا اذان مغرب باشد و ... اینها هم حکمتی دارد اما از حوصله علمِ متعارفِ ما خارج است مضافاً به اینکه اگر حکمتی هم اساساً در این حد از وقت قابل طرح نبود باز هم باید ساعت دقیقی برای شروع و ختم و تعداد روزه ها مشخص می شد تا انضباط کار حفظ شود. چنانکه در کارهای بشری خودمان اینگونه است: نیمه های شب چراغ راهنمایی مثلاً نیم دقیقه یا یک دقیقه قرمز است و باید آنرا رعایت نمود ولو اینکه خیابان ها خلوت باشد چرا؟ چون انضباط خود موضوعیت دارد.

با این توضیحات حکمت های روزه را برای شما بیان می کنیم:

1. اثرات تربیتی، اجتماعی و بهداشتی روزه:

روزه ابعاد گوناگونی دارد، و آثار فراوانی از نظر مادی و معنوی در وجود انسان می گذارد، که از همه مهمتر بعد اخلاقی و فلسفه تربیتی آن است.

از فوائد روزه این است که روح انسان را تلطیف، و اراده انسان را قوی، و غرائز او را تعدیل می کند.

روزه دار باید در حال روزه با وجود گرسنگی و تشنگی از غذا و آب و همچنین لذت جنسی چشم بپوشد، و عملاً ثابت کند که او همچون حیوان در بند اصطبل و علف نیست، او می تواند زمام نفس سرکش را به دست گیرد، و بر هوسها و شهوات خود مسلط گردد.

در حقیقت بزرگترین فلسفه روزه همین اثر روحانی و معنوی آن است، انسانی که انواع غذاها و نوشابه ها در اختیار دارد و هر لحظه تشنه و گرسنه شد به سراغ آن می رود، همانند درختانی است که در پناه دیوارهای باغ بر لب نهرها می رویند، این درختان ناز پرورده، بسیار کم مقاومت و کم دوامند، اگر چند روزی آب از پای آنها قطع شود پژمرده می شوند و می خشکند.

اما درختانی که از لابلای صخره ها در دل کوهها و بیابانها می رویند و نوازشگر شاخه هایشان از همان طفولیت طوفانهای سخت، و آفتاب سوزان، و سرمای زمستان است، و با انواع محرومیتها دست به گریبانند، محکم و با دوام و پر استقامت و سخت کوش و سخت جانند!

روزه نیز با روح و جان انسان همین عمل را انجام می دهد و با محدودیتهای موقت به او مقاومت و قدرت اراده و توان مبارزه با حوادث سخت می بخشد، و چون غرائز سرکش را کنترل می کند بر قلب انسان نور و صفا می پاشد.

خلاصه روزه انسان را از عالم حیوانیت ترقی داده و به جهان فرشتگان صعود می دهد، جملة لَعَلَکُم تَتَّقون (باشد که پرهیزگار شوید) اشاره به همه این حقایق است و نیز حدیث معروف اَلصَّومُ جِنَّهٌ مِنَ النّار: روزی سپری است در برابر آتش دوزخ اشاره به همین موضوع دارد . در حدیث دیگری از علی (علیه السلام می خوانیم) که از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) پرسیدند:

چه کنیم که شیطان از ما دور شود؟ فرموندد: روزه روی شیطان را سیاه می کند، و انفاق در راه خدا پشت او را می شکند، و دوست داشتن به خاطر خدا، و مواظبت بر عمل صالح دنباله او را قطع می کند، و استغفار رگ قلب او را می برد!

در نهج البلاغه به هنگامی که امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فلسفه عبادت را بیان می کند به روزه که می رسد چنین می فرماید: خداوند روزه را از این جهت تشریع فرموده که روح اخلاص در مردم پرورش یابد! و نیز در حدیث دیگری از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می خوانیم: بهشت دری است به نام رِیان (یعنی سیراب شده) که تنها روزه داران از آن وارد می شوند. مرحوم صَدوق در معانِیُ الاِخبار در شرح این حدیث می نویسد: انتخاب این نام برای این درِ بهشت به خاطر آن است که بیشترین زحمتِ روزه دار از ناحیة عطش است، هنگامی که روزه داران از این در وارد می شوند چنان سیراب می گردند که بعد از آن هرگز تشنه نخواهند شد.

اثر اجتماعی روزه:

روزه یک درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است، با انجام این دستور مذهبی، افراد متمکن و مرفه هم وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس در می یابند و هم با صرفه جویی در غذای شبانه روزی خود می توانند به کمک آنها بشتابند.

البته ممکن است با توصیف حال گرسنگان و محرومان، سیران را متوجه حال گرسنگان ساخت، ولی اگر این مسأله جنبه حسی و عینی به خود بگیرد اثر دیگری دارد، روزه به این موضوع مهم اجتماعی رنگ حسی می دهد، لذا در حدیث معروفی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که هُشام بن حَکَم از علت تشریع روزه پرسید ، امام (علیه السلام) فرمود: روزه به این دلیل واجب شده است که میان فقیر و غنی مساوات برقرار گردد، و این به خاطر آن است که غنی طعم گرسنگی را بچشد و نسبت به فقیر ادای حق کند، چرا که اغنیاء معمولاً هر چه را بخواهند برای آنها فراهم است، خدا می خواهند میان بندگان خود مساوات باشد، و طعم گرسنگی و درد و رنج را به اغنیاء بچشاند تا به ضعیفان و گرسنگان رحم کنند.

اثر بهداشتی و درمانی روزه:

در طب امروز و همچنین طب قدیم، اثر معجز آسای امساک، در درمانِ انواعِ بیماریها به ثبوت رسیده و قابل انکار نیست، کمتر طبیعی است که در نوشته های خود اشاره ای به این حقیقت نکرده باشد، زیرا می دانیم عامل بسیاری از بیماریها زیاده روی در خوردن غذاهای مختلف است، چون مواد اضافیِ جذب نشده به صورت چربیهای مزاحم در نقاط مختلف بدن ، یا چربی و قند اضافی در خون باقی می ماند، این مواد اضافی در لابلای عضلات بدن در واقع لجنزارهای متعفنی برای پرورش انواع میکروبهای بیماریهای عفونی است، و در این حال بهترین راه برای مبارزه با این بیماریها نابود کردن این لجنزارها از طریق امساک و روزه است! روزه زباله ها و مواد اضافی و جذب نشدة بدن را می سوازند، و در واقع بدن را خانه تکانی می کند. بعلاوه یک نوع استراحت قابلِ ملاحظه برای دستگاههای گوارشی و عالم مؤثر برای سرویس کردن آنها است، و با توجه به اینکه این دستگاه از حساسترین دستگاههای بدن است است و در تمام سال به طور دائم مشغول کار است، این استراحت برای آن نهایت لزوم را دارد. بدیهی است شخص روزه دار طبق دستور اسلام به هنگام افطار و سحر نباید در غذا افراط و زیاده روی کند، تا از این اثر بهداشتی نتیجه کامل بگیرد، در غیر این صورت ممکن است نتیجه، برعکس شود.

الکسی سوفورین دانشمند روسی در کتاب خود می نویسد: درمان از طریق روزه فائده ویژه ای برای درمان کم خونی، ضعف روده ها، التهاب بسیط و مزمن، دملهای خارجی و داخلی، سل، روماتیسم، نقرس، استسقاء، بیماریهای چشم، مرض قند، بیماریهای پوستی، بیماریهای کلیه، کبد و بیماریهای دیگر دارد.

معالجه از طریق امساک اختصاص به بیماریهای فوق ندارد، بلکه بیماریهائی که مربوط به اصول جسم انسان است و با سلولهای جسم آمیخته شده همانند: سرطان سفلیس، سل و طاعون را نیز شفا می بخشد!

در حدیث معروفی پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلم) اسلام می فرماید: صوُموُا تَصِحُّوا: روزه بگیرید تا سالم شوید و در حدیث معروف دیگر نیز از پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلم) رسیده است معده خانه تمام دردها است و امساک بالاترین داورها! (بحارالانوار جلد 14 چاپ قدیم)

2. روزه در امتهای پیشین نیز واجب بوده است البته تحریف تورات و انجیل قدری این مسأله را پوشانده است توجه به این مسأله معلوم می کند که مسأله روزه یک مسأله دراز دامن تاریخ بشری است ما با روزه گرفتن وارث آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و موسی و عیسی علیه السلام هستیم. از تورات و انجیل فعلی نیز بر می آید که روزه در میان یهود و نَصاری بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه می گرفته اند، چنانکه در قاموسِ کتاب مقدس آمده است: روزه در تمام اوقات، در میان هر طائفه و هر ملت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غیر مترقبه، معمول بوده است. و نیز از تورات بر می آید که موسی (علیه السلام) چهل روز روزه داشته است چنانکه در تورات هست که موسی (علیه السلام) به قوم خویش می گوید: هنگام بر آمدنم به کوه که لوحهای سنگی یعنی لوحهای عهدی که خداوند با شما بست بگیرم آنگاه در کوه چهل روز و چهل شب ماندم نه نان خوردم و نه آب نوشیدم و همچنین به هنگام توبه و طلب خشنودی، یهود روزه می گرفتند : قوم یهود غالباً در موقعی که فرصت یافته و می خواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمایند، روزه می داشتند تا به گناهان خود اعتراف نموده و بواسطه روزه و توبه، رضای حضرت اَقدَسِ الهی را تحصیل نمایند.

البته روزه های موقتی دیگر نیز برای یادگاری خرابی اورشلیم و غیره می داشتند. حضرت مسیح نیز چنانکه از انجیل استفاده می شود چهل روز روزه داشته اند: و نیز از انجیل لوقا بر می آید که حواریون مسیح نیز روزه می گرفتند. باز در قاموس کتاب مقدس آمده است: بنابراین حیات حواریون و مؤمنین ایام گذشته عمری مملو از انکار لذات و زحمات بی شمار و روزه داری بود. به این ترتیب اگر قرآن می گوید: کَما کُتِبَ عَلَی الذَّینَ مِن قَبلِکُم (همان گونه که بر پیشینیان نوشته شد) شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که که در منابع مذاهب دیگر، حتی بعد از تحریف، به چشم می خورد. علامه طباطبائی در تفسیر المیزان تصریح می کنند که حتی در جوامع غیر یهودی و غیر مسیحی مثل هندوها و مصری های قدیم نیز روزه وجود داشته است (به تفسیر المیزان ج 2 ص 8 و تفسیر نمونه ج 1 ص 630 مراجعه کنید)

___________________________________________________________________

پرسش:

پدرم در یه شهر دیگه به دنیا اومده بودند بعد دیگه از اونجا اومدند ولی دو سه روز رفتند مسافرت به اونجا ،  آیا اونجا که بودند روزه هاشون قبول بوده یا نه مرجع تقلیدشون امام خمینی هست.

پاسخ:

اگر پدرتان دیگر آن شهر را وطن خود حساب نمی کنند یعنی وقتی از آن شهر بیرون آمدند با خود گفته اند که دیگر برای زندگی به این شهر نمی آیم، روزه هایشان صحیح نیست و باید قصد 10 روز کنند و روزه بگیرند. اما اگر آن شهر را هنوز وطن خود حساب می کنند و امید دارند که یک روز برای زندگی به آن شهر برگردند روزه هایشان صحیح می باشد.

___________________________________________________________________

پرسش:

می خواستم ببینم عطر و ادکلن روزه را باطل می کنه یا نه؟ اگه خودمون عطر را استفاده کرده باشیم نه اینکه مثلاً گذری به مشاممون خورده باشه خودمون یه عطری استفاده کرده باشیم که بوش نه زیاد تند باشه نه زیاد ملایم و بوش هم مرتب به دماغمون بخوره می گند شنیدم که می گند باطل نمیشه می خواستم ببینم مسئله اش چه جوریه؟ مرجع تقلیدم آیت ا... مکارم شیرازی

پاسخ:

استفاده از عطر و ادکلن روزه را باطل نمی کند ولی احتیاطاً باید از استعمال بوهای تند اجتناب کرد.

___________________________________________________________________

پرسش:

می خواستم بدونم که تو ماه رمضان اگه که آدم مسافرت باشه روزه نگیره آیا مشکلی داره حالا مسافرتش هم چیزی نیست که  مشکلی پیش اومده باشه براش رفتنش هم به خاطر تفریح نبوده به هر حال مجبوره بره مسافرت و روزه نگیره می خواستم ببینم که ایرادی داره می دونم که بعد باید قضای روزه ها را بگیره ولی می خواستم مسافرت این چه صورتی داره ؟

پاسخ:

طبق نظر مراجع مشهور مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. ولی اگر برای فرار از روزه باشد مکروه است.

___________________________________________________________________

پرسش:

آیا چشیدن روزه را باطل می کنه به صورتیکه یه کمی خورده بشه و دندانپزشکی هم همینطور ،  یه کمی آب خورده بشه.

پاسخ:

نظر همه مراجع این است که پر کردن یا جرم گیری و کشیدن دندان در ماه رمضان برای شخص روزه دار زمانی جایز است که مطمئن باشد خون یا آبی که به وسیله دستگاه وارد فضای دهان می شود، فرو نخواهد رفت.

چشیدن غذا نیز همین طور است اگر می داند که هنگام چشیدن غذا، کمی از آن فرو خواهد رفت، نباید غذا را بچشد. اما اگر به طور اتفاقی کمی از آن را فرو داد روزه اش صحیح است.

___________________________________________________________________

نظرات شما عزیزان: