ندای وحی

2. حُسْن به معنای زیباست[5] از طرف دیگر چیزی زیباست که اعتدال[6] داشته باشد لذا سیئ به معنای کریه و زشتْ‌ منظر و هر چیزی که از دایرة اعتدال خارج شده، می‌باشد.

به عبارت دیگر اگر حسن، زیباست؛ سیئه، زشت است و اگر حسن، اعتدال است؛ سیئه، انحراف است. همچنین از آنجا که اعتدال مایة سامان است نتیجه می‌گیریم اعمال حسنه به زندگی انسان، سامان می‌بخشد از طرف دیگر، گناه و معصیت به خاطر در بر داشتن سیئه باعث انحراف زندگی انسان می‌گردند.

طبق آنچه بیان شد و با عنایت به موارد استعمالی قرآن از کلمات هم ریشه با لغت سوء و اسائه نتیجه می‌گیریم بیش از آنکه سوء و اسائه دلالت بر گناه و معصیت داشته باشد دلالت بر ناهنجاری‌های اجتماعی و رفتارهایی از این قبیل است بنابراین إسائه در حدیث "إذا أسَأْتَ فَأحْسِنْ" فقط به معنای انجام ثواب بعد از ارتکاب گناه نیست بلکه دایرة آن وسیع‌تر بوده و تمام هنجارشکنی‌های اجتماعی را نیز در بر می‌گیرد و از آنجا که قرار است احسان، سیئه را جبران کند باید میان اسائه و احسان تناسب باشد بدین صورت که:

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: