تبادل لینک هوشمند 
نیازمندی انسان به وحی
ناگفته پیداست كه ایمان به وحی به معنای نادیده گرفتن ابزارهای مادی و نفی حس و عقل و علم و تجربه نیست ، بلكه ایمان به وحی به معنای آن است كه غیر از این راهها راه دیگری نیز وجود دارد كه به راستی مشكل گشای انسان است . انسان از هیچ راهی نمی تواند به حوادث پس از مرگ پی ببرد . تنها از طریق وحی می توانیم به آینده پی ببریم ؛ چنان كه اطلاع بشر از تاریخ گذشته ، بسیار محدود و همراه با انواع حدسیات است . تنها از طریق وحی می توان از گذشته ، آن گونه كه بوده آگاه شویم . قرآن پس از نقل تاریخ پیشینیان می فرماید : «تلك من انباء الغیب نوحیها الیك »1 . « و یعلمكم ما لم تكونوا تعلمون»2 .
زندگی انسان اجتماعی است و جامعه به قانون نیاز دارد و قوانین بشری از اطمینان كافی برخوردار نیست ، زیرا هوس های درونی ، فشارهای بیرونی ، گرایش های فردی ، حزبی ،نژادی ، تصورات و اوهام پندارها ، كج فكری ها ، بد اندیشی ها ، سوء ظن ها ، ترس ها و طمع ها ، در كنار خطاها ، نسیان ها ، و پشیمانی ها همه بیانگر آن است كه قانون گذار باید فوق بشر باشد نه خود بشر و جز خداوند كسی حق ندارد برای بشر قانون وضع كند .
خداوند در قرآن می فرماید : «ان ّ‌علینا الهدی »3 ؛ هدایت بشر بر عهده ما است . آری خالق باید برای مخلوق قانون وضع كند ، همان گونه كه مهندسان و طراحان و صنعتگران هر كالایی برای كالای خود دستور العمل می نویسند .
در همه كشورها ، قوانین در حال تغییر است و حتی قانون اساسی بعضی از كشورهای پیشرفته دهها بار عوض شده ، اما قرآن تنها كتابی است كه هیچ باطللی در آن راه نیافته و از سوی خداوند حكیم نازل گشته است :« انه لكتاب عزیز لایأتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه تنزیل من حكیم حمید »4 .
1- هود (11) : 49 . 2- بقره (2) :151 .
3- لیل (92) : 12 . 4- فصلت (41) : 41 تا 44 .
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: قرآن شناسی
برچسب‌ها: قرآن شناسی