خیلی وقتا دنبال یه تکیه گاه می گردیم یه چیزی یا یه کسی که بتونه تو هر شرایطی کمکمون کنه . نمی دونم تاحالا تنهایی رو با تمام وجودت احساس کردی یا نه ؟ نمی دونم تاحالا شده با وجود اینکه خیلیها دورتا ولی احساس کنی تو اوج بی کسیی؟ نمی دونم تا حالا شده احساس کنی هیج کس از آدمای دورت نمی تونن کمکت کنن یا نه ؟
یه روزایی احساس می کنم خدا از قصد همه رو با آدم بیگانه می کنه. یه روزاییم برعکس همه تحویلت می گیرن همه خیلی ابراز علاقه بهت می کنن. قبول داری ؟ من که میگم خدا می خواد تو این شرایط مختلف بهمون بگه هیچی نیستیم .هیچی .... تا یه وقت خیال برمون نداره که من این همه آدم دورمه که خیلی دوسم دارن چه نیازی به تکیه گاه دیگه ای دارم .
اما و اما .....
می خوام بگم این روزا دیدم به امام زمان خیلی عوض شده . امام زمان حالا برام شده مهربون ترین . قدرتمندترین و دوست داشتنی ترین آدم زندگیم . عادت رو بشکنیم و دیدمون رو به اماما عوض کنیم . مخصوصا امام زمان که امام خودمونه خود خودمون . مثل یه بابا دوسمون داره . مثل یه بابا نگرانمونه . مثل یه بابا هرلحظه به فکرمونه . کاش می فهمیدیم چه قدر دوسمون داره . کاش می فهمیدیم ......
نظرات شما عزیزان: